Adrenaline Mob – We The People

Na het uitstekende tweede album Men Of Honor van Adrenaline Mob gebeurden er een aantal vervelende dingen die het voortbestaan van menig band op losse schroeven zou kunnen doen staan. In 2015 is de band betrokken bij een groot verkeersongeluk terwijl ze op weg zijn met Avenged Sevenfold en Hellyeah. Kort daarop op 20 maart 2015 kwam het noodlottige bericht dat drummer A.J. Pero was overleden als gevolg van een hartaanval. Zowel gitarist Mike Orlando en zanger Russel Allen hadden daardoor even wat tijd nodig en concentreerden zich op andere projecten. Totdat Russell Allen besluit om zijn Mob-collega te mailen met de boodschap: “It’s time. Isn’t it?” En zo is de basis gelegd voor het derde album We The People.
Bassist David Zablidowski had zich ondertussen in de gelederen gevoegd en in drummer Jordan Cannata werd de muzikant gevonden die de technische aspecten van Portnoy en de groove van Pero in zich heeft. Beide heren hebben het alvast in zich om de composities van Orlando en Allen van vuur te voorzien. Composities die tekstueel aardig beïnvloed zijn door de ontwikkelingen in de wereld waaronder de verkiezingscampagne in de Verenigde Staten. Er wordt niet zozeer partij gekozen maar het duo reflecteert in de teksten wel waar we in de wereld staan met z’n allen. En dat alles in een gevarieerd aanbod aan sterke composities, want aan kwaliteit is ten opzichte van de eerste twee albums niets ingeboet.
De wieg staat duidelijk in de rockgeschiedenis met onder meer het rock gerelateerde The Killer’s Inside. Er ligt een duidelijke opbouw in de compositie van couplet en refrein met daar doorheen een herkenbare gitaarriff als rode draad en een sterke solo. Maar ook in Blind Leading The Blind is de rock dat we bijvoorbeeld kennen van Rainbow mét Ronnie James Dio aanwezig in een compositie met een bluesykarakter waarbij het stemgeluid van Russell Allen tot ongekende hoogte stijgt. En met de, nu al, publieksfavoriet Raise ‘Em Up wordt de rockbasis verder verstevigd en kan het niet anders dan dat de zinsnede “Everybody raise your hand in the air” het goed gaat doen op de podia. In laatstgenoemde compositie is duidelijk dat Symphony X het achterland is voor Russell Allen, evenals in Chasing Dragons.
Opvallend in alle composities is het stemgeluid van Russell Allen, een zanger die tot de beste van de wereld gerekend mag worden. Zijn bluesy stemgeluid is in het akoestische Bleeding Hands mooi aanwezig in een warme sfeer, maar in de ‘echte’ Adrenaline Mob-composities komt hij sterk en krachtig het meest tot zijn recht. Dat karakteristieke geluid van Adrenaline Mob steunt, kreunt en grooved. Dat start in opener King Of The Ring. Nummers met het woord King erin, lijken garant te staan voor goede rock/metal. Killers & Kings van Machine Head, Kill The King van Rainbow of Speed King van Deep Purple om er een paar te noemen. King Of Rings van Adrenaline Mob heeft dat strakke groovende versnellende karakter wat het geluid van de band zo aantrekkelijk maakt. Ook in Til The Head Explodes gaat de band los. Om met What You’re Made Of strak en stevig de weg te vervolgen. Deze compositie kent een opvallend uptempo en melodieus refrein dat ergens haaks staat op de rest van de compositie. Voor de sterke gitaarsolo lijkt er een stukje Soundgarden te zijn verwerkt om aan het eind nog even een slotakkoord van Rage Against The Machine te verwerken.
Binnen de goed opgebouwde composities op We The People is het bovendien genieten van het technische spel van de muzikanten. In Ignorance And Greed ligt er tussen de Mobgroove een onregelmatig muziekspel waarin basgitaar, drums en gitaar wedijveren met elkaar. Het draait door elkaar en om elkaar om tot een solide interessant geluid te komen. Het is verdorie bijna muzikaal heavymetal-kantklossen. In Violent State Of Mind mag bassist David Zablidowsky zijn geluid lekker op de voorgrond zetten om vervolgens Mike Orlando te laten schitteren in een scherpe gitaarsolo. Iets dat hij in de minder bijzondere compositie Lords Of Thunder nog een keer dunnetjes overdoet. Gitaartechnisch valt er met het spel van Mike Orlando wel het nodige te smullen.
De afsluitende cover Rebel Yell van Billy Idol klinkt niet slecht, maar is voor mij overbodig. Voor mij is het totale geluid van Adrenaline Mob voldoende en extreem genieten. Met We The People laat Adrenaline Mob horen dat ‘something that doesn’t kill you, makes you stronger’. De vervelende gebeurtenissen in 2015 hebben wellicht een litteken achter gelaten, maar het duo Orlando/Allen laat op We The People horen dat ze het in zich hebben om hun geluid verder uit te bouwen en te versterken en wisten met het aantrekken van David Zablidowsky en Jordan Cannata een groovende tandem toe te voegen aan de groove van The Mob.