De vier Ieren van And So I Watch You From Afar zijn terug met hun vierde langspeler, Heirs. Om dit heuglijke feit te vieren zijn ze gaan touren en deden ze ook ons land meerdere malen aan. Een album dat wel verraadt waar de kracht van de band ligt: op het podium.
Mylets
Pas toen Henry Kohen op zijn gitaar begint te spelen wist het publiek dat deze jonge Amerikaan het voorprogramma was, en niet een roadie. Toch klinkt zijn muziek als je je ogen sluit als een volwaardige band: zelf noemt hij zijn muziek ‘loop rock’, waarbij hij een flink beroep doet op loops, een drumcomputertje, en een arsenaal pedalen. Mylets’ muziek stuitert, net als hijzelf, alle kanten op. Het is energiek, maar soms ook hectisch en bijna onbezonnen. Ergens in die energie zit iets moois wat nog te kanaliseren is. Mylets warmt de zaal in ieder geval goed op voor zijn label-genoten van Sargent House.
And So I Watch You From Afar
Heirs opent met Run Home, These Secret Kings I Know en daarna Wasps: tevens de eerste drie nummers van de setlist van vanavond. Het giftige riffje van Johnny Adger slaat direct goed aan, waarmee de Ieren direct bewijzen dat hun album gemaakt is om live te horen en mee te maken. Adger is zo mogelijk nog enthousiaster dan het voorprogramma, en hij is degene die de rest mee op sleeptouw neemt en het publiek bespeelt. De nieuwe nummers werken prima live, en het publiek geniet.
Gaandeweg de set komt er ook ouder materiaal aan bod. 7 Billion People Alive All At Once, de belangrijkste homerun van album Gangs (2011), is ook vanavond een succesnummer. Het is een nummer waarin de diversiteit van de band naar voren komt: van rustige soundscapes en uitstekende ritmiek tot gigantische ontploffingen in zowel geluid als beleving. We horen vanavond gitaren jengelen en huilen, schreeuwen en krijsen, beuken, en zowaar loeien. Het is nog steeds een beetje onwennig om de heren zo veel ‘aan het woord’ te zien, ook al zijn die woorden meer losse kreten van ontlading dan teksten. Ze gebruiken hun stemmen als een extra instrument, naast gitaren en drums, om de zaal mee op te zwepen.
S Is For Salamander, van de genadeloos harde Letters EP, is een volgend hoogtepunt in de set. Tijdens de encore maakt And So I Watch You From Afar pas echt even korte metten met de beschaving. Na de linkse en vervolgens rechtse directe van Set Guitars To Kill en daarna The Voiceless, het gouden hoogtepunt van dit concert, is de zaal is even te klein. Met name tijdens Set Guitars To Kill gaat iedere vorm van individualiteit verloren in een grote springende en headbangende massa. Tijdens een lang outgesponnen outro weet de band de zaal, na de armageddon van even daarvoor, volledig stil te krijgen. Dan voel je dus haarfijn je publiek aan en kun je hun op hun wenken bedienen.
And So I Watch You From Afar – Effenaar (Eindhoven) 08/05/2015
94
vorig bericht