Annisokay – Devil May Care

Het is denk ik niet verwonderlijk dat ik bij het Duitse metalcoregezelschap Annisokay altijd meteen aan Smooth Criminal van Michael Jackson moet denken. Maar behalve de Michael Jackson cover EP die de band eind juni lanceerde, zijn er muzikaal weinig overeenkomsten te vinden.
Devil May Care is het derde album van de band en de opvolger van Enigmatic Smile dat in thuisland de charts wist te bereiken en er mede voor zorgde dat de band op pad kon met bands als Eskimo Callboy, Callejon en Emil Bulls.
In Loud (waarvan de video enige weken geleden al online is gezet) laat Annisokay meteen horen waar ze goed in zijn. Het nummer wordt gedragen door een pompende ritmesectie, heeft een aansprekend en prettig refrein terwijl Dave Grunewald zijn grunts op de juiste plaatsen trefzeker plaatst en zware grooves het geheel ondersteunen en daarmee de ritmesectie sterk ondersteunen. Dat recept blijkt goed aan te spreken. In What’s Wrong komt het zuivere stemgeluid van gitarist Christoph Wieczorek goed naar voren. Hoewel hij het qua kracht niet van Dave kan ‘winnen’, past zijn stemgeluid goed in de compositie en vormt samen met de grunts van Dave een mooi tandem. Annisokay krijgt op Devil May Care ondersteuning van Christoph von Freydorf van toercollega’s Emil Bulls in Thumbs Up, Thumbs Down en daarnaast van Marcus Bridge van Northlane in Smile. De energie spat er in Smile vanaf. Als een locomotief dendert het geluid over je heen, terwijl er ruimte is uitgetrokken voor aangrijpende tussenstukken. De keuze voor Christoph von Freydorf in Thumbs Up, Thumbs Down is bij het horen van dit nummer bijna vanzelfsprekend. Dit (facebook)nummer ligt tussen het algemene geluid van Emil Bulls en Annisokay. Een nummer dat qua titel en melodie lekker moet gaan klinken op een podium.
Dat Annisokay een metalcoreband is, moge op het hele album wel duidelijk zijn. Een fraai gitaargeluid doorweven door een strakke en meedogenloos ritme die afgewisseld worden door sterke breakdowns, komen veelvuldig naar voren en klinken zo verdomd goed wanneer het volume flink hard staat. Luister vooral naar D.O.M.I.N.A.N.C.E., Photographs en Gold.
Blind Lane heeft een wat lieflijker karakter en spreekt denk ik een wat jonger publiek aan. De meer lieflijke tonen van dit nummer mogen echter de vriezer in bij Hourglass. Een nummer waarin de onderliggende riff zwaar en log is en het tempo een stuk langzamer.
Met The Last Planet sluit Annisokay een geslaagd af. Je kunt erover wedijveren of de band zichzelf onderscheidt in het metalcoregezelschap. Naar mijn mening heeft de band met dit derde album Devil May Care wel laten horen dat zij onmiskenbaar tot de top van dit genre gerekend mag worden. De composities op het album zijn evenwichtig en bieden een divers publiek genoeg mooie en goede muziek.