Arjen Anthony Lucassen – Even terug bij mezelf Deel I

Lost In The New Real. De nieuwe cd van Arjen Anthony Lucassen ziet het licht op 23 april 2012. Deze dubbelaar bestaat uit vijftien nieuwe nummers en vijf covers van Pink Floyd, Blue Oyster Cult, Led Zeppelin, Alan Parsons Project en Frank Zappa. Deze cd komt voort uit een behoefte om eens helemaal te doen wat Arjen zelf wil en de nummers kennen hun oorsprong in hun verschillende muziekstijlen. Eén van de nummers op de tweede cd is So Is There No God? Een goede vraag. Naar mijn mening is er geen God, maar Arjen komt muzikaal dicht in de buurt. Ik ben heel nieuwsgierig als ik via de telefoon op dinsdagavond de stem van Arjen hoor om het een en ander te verklaren.
Hallo Arjen. Fijn dat je de tijd vrij kunt maken om even wat vragen te beantwoorden. Complimenten voor de cd. Het is een veelzijdige cd geworden.
Arjen: Hallo. Dank je wel voor de complimenten. Ik heb ondertussen al wat recensies mogen lezen en hoewel de cd goed ontvangen wordt, zijn er ook genoeg berichten van “nou, niets nieuws”.
Deze cd is, zoals je zelf al aangeeft, een zeer egoïstische cd geworden. Vanwaar die behoefte om deze cd te maken?
Ik ben al jaren bezig met allerlei projecten. Ik kwam op een gegeven moment op een punt dat ik mezelf even kwijt was in de muziek die ik maakte. Ik besefte dat ik de projecten maakte omdat de fans het zo graag wilden. Bij het laatste Ayreonproject heb ik gewerkt met zeventien zangers en zangeressen. Dat werd een beetje teveel. Uiteindelijk was ik het project Ayreon begonnen omdat ik zelf muziek wilde maken. Ik wilde de muziek maken die bij mij hoorde en dat gevoel is een beetje een ondergeschoven kindje geworden. Ten tijde dat ik bij Bodine en Vengeance in bandverband speelde, voelde ik hetzelfde als nu. Er zijn verwachtingen van de fans en van platenmaatschappijen en daar probeer je dan aan te voldoen. Daar werk je vanuit en nu wilde ik weer eens een plaat maken waar ik helemaal (zelf) trots op ben, een plaat die helemaal van mij is. Even geen verwachtingen en even helemaal los van alles. Bij het project Guilt Machine draaide alles om depressies en bij 01011001 ging het om het einde van de mensheid. Dit soloproject werkt in dat opzicht ook heel erg bevrijdend en ik ben trots op het eindresultaat.
Hoewel Lost In The New Real uitgaat van verschillende muziekstijlen zijn er toch een aantal zaken die je tekstueel aan de orde stelt. Komt het idee voor Lost In The New Real voort uit nieuwsgierigheid of uit angst?
Arjen: Angst is absoluut geen factor in het geheel. Ik heb het puur geschreven uit nieuwsgierigheid. Ik ben heel benieuwd hoe de wereld eruit zal zien na honderden jaren. Hoewel ik een aantal controversiële zaken aan de orde stel in mijn teksten, betekent dit niet dat het een depressief album is geworden. Dat is ook helemaal mijn bedoeling niet. Het laatste wat ik wil is wel iemand mijn ideeen opdringen. Dat is niet mijn rol en zeker niet mijn bedoeling. Ik ben een entertainer en een muzikant. Wat ik vind, is mijn zaak en daarmee is mijn mening net zo belangrijk als de mening van ieder ander. Dat ik teksten mag schrijven, betekent niet dat mijn mening meer waarde heeft dan de mening van een ander. De teksten komen dus, zoals ik al eerder zei, alleen maar voort uit nieuwsgierigheid. Ik ben opgegroeid zonder computers. De laatste twintig jaar is het echter zo ontzettend snel gegaan. De technologie heeft zich razendsnel ontwikkeld en genesteld in onze hedendaagse maatschappij. Als het de afgelopen twintig jaar al zo snel is gegaan en de wereld zo veranderd is, ben ik heel benieuwd hoe diezelfde wereld eruit ziet over honderd(en) jaren. Ik ben ook benieuwd hoe we de wereld tegen die tijd ervaren. Kun je in de toekomst nog wel zien wat echt is of niet? (Narrator als aanloop naar het nummer Lost In The New Real: Just a few ancient questions left, Mr. L. What the hell is real? Who am I and why not? Why don’t we smell the roses anymore?: red)
In het verleden putte je inspiratie uit films die je graag ziet. En hoewel je aangeeft geïnspireerd te zijn door de nieuwsgierigheid voor een toekomstwereld, zie ik in de E-police wel enige vergelijkingen met de film 1984 naar het gelijknamige boek van George Orwell.
Arjen: De E-police heeft wel wat vergelijkingen met die film, dat klopt. Ik heb het nummer eigenlijk geschreven, omdat ik denk dat er nu wel iets moet gebeuren met het internet. Het is natuurlijk vreemd dat mijn nieuwe cd al op het internet staat, voordat deze officieel is uitgekomen. De cd-verkoop is mijn inkomstenbron. Er moet gewoon iets aan gedaan worden. Voor de jeugd is het ook heel gewoon om muziek van het internet te downloaden. Zij weten niet anders. Ze zijn opgegroeid met het internet en met de muziek op hun mp3-speler. Waarom zou je niet downloaden als het beschikbaar is, denken ze. In de toekomst zal er misschien een verschuiving ontstaan en zullen er duidelijke grenzen zijn binnen het internet. Iets waar we ons nu nog helemaal niets bij voor kunnen stellen. Misschien is er dan wel een E-police die deze grenzen bewaakt. De oplossing voor het (verkeerd) omgaan met het internet is er nu nog niet, maar wie weet, in de toekomst wel.
Lost In The New Real bestaat uit twee cd’s. De nummers op de eerste cd vertellen eigenlijk het verhaal. De vijf extra nummers op de tweede cd passen wel in het thema, maar niet op cd1. Welke criteria heb je hiervoor gebruikt?
Arjen: Eigenlijk heb ik dat niet zelf gedaan. Ik had gewoon vijftien nummers die binnen het thema passen en die ik allemaal zelf heel goed vind. Er konden echter maar tien nummers op de eerste cd, zeker omdat er ook nog een stuk cd-rom op deze cd te vinden is. Om de keus te maken, die ik zelf niet kon maken, heb ik veertig fans uitgenodigd in een school om de vijftien nummers te komen beluisteren. Iedereen kreeg ook een formulier waarop ze hun keuze konden neerzetten. Ik startte de sessie met het nummer So Is There No God? Zelf vind ik dat een heel mooi nummer. Ik zet het nummer op en wacht vol spanning. Geen reactie!! Helemaal niet. Toen het nummer When Pigs Fly langskwam, waren ze wild enthousiast. Ik moest het nummer nog een keer opzetten. Ik heb heel veel gehad aan deze input. Het was wel verrassend, maar uiteindelijk hebben deze veertig mensen bepaald welke nummers op cd 1 kwamen te staan.
Om het geheel aan elkaar te praten, heb je Rutger Hauer weten te strikken. Heeft hij na de keuze voor deze tien nummers zelf de tussenstukken geschreven?
Arjen: Rutger doet het fantastisch. Ik had zelf de tekst voor de tussenstukken geschreven en ze naar Rutger gestuurd. Hij heeft echter het hele verhaal dusdanig veranderd in zijn woorden en vooral zijn stijl dat het helemaal het verhaal van Rutger is geworden. Zo ontzettend cryptisch dat ik het zelf in eerste instantie niet herkende. In mijn favoriete film Blade Runner heeft hij ook zo’n stuk, wanneer hij met Harrison Ford op het dak zit. Wat je hoort op de cd van Rutger is helemaal echt. Helemaal Rutger Hauer zelf.
Wanneer we het toch over cryptische teksten hebben. De tekst van Where Pigs Fly is bijzonder. In eerste instantie dacht ik dat het over censuur gaat. Is dat ook zo?
Arjen: Nee, de tekst van Where Pigs Fly is bovenal gewoon grappig en luchtig. Ik was daar zo mee bezig, dat het vanzelf leek te komen. Volgens mij kan ik ook uren doorgaan met dit soort teksten. De tekst gaat naast het feit dat het grappig is, ook zeker over keuzes maken in het leven en welke gevolgen dat kan hebben. Na iedere keuze volgt een andere weg. Ik kwam ook op dit idee door een documentaire die ik zag over The Large Hadron Collider (de grote ondergrondse deeltjesversneller op de Frans-Zwitserse grens die wordt gebruikt om natuurkundig onderzoek te doen aan elementaire deeltjes: red). Zij gingen er in de documentaire van uit dat er elf dimensies bestaan in parallelle werelden. Hoe zou de wereld er uitzien als je bij iedere beslissing in een andere wereld terecht zou komen. Dat idee fascineerde me wel.
Dit is het eerste deel van het interview met Arjen Anthony Lucassen. Vrijdag 27 april volgt deel II