Blackfinger – Blackfinger

Zes jaar heeft Eric Wagner nodig gehad om na zijn vertrek uit Trouble (doommetal uit Chicago) een nieuwe band te kneden. Het resultaat is het titelloze debuut van Blackfinger.  Met Rico Bianchi en Doug Hakes op gitaar, Ben Smith op bas en Larry Piatz op de drums staat er een band die er mag zijn.
Het geheel klinkt als Pink Floyd meets Black Sabbath, een geweldige combinatie van gitaarriffs, stevige drums en zich in je hoofd nestelende refreinen. De CD begint met het ingetogen I Am Jon, gevolgd door het stevigere Yellowood. Een nummer dat gedragen wordt door de gitaarpartijl.  Heerlijk slepende riffs, een kleine vertraging in het tempo en weer door. Why God is iets minder stevig, maar staat als een huis. Het nummer heeft een solide samenspel tussen drums en gitaren, en verveelt geen moment. Een rustpuntje is As Long As I’m With You. Het nummer begint met een piano en zonder rare kunstgrepen is er midden in het nummer plek voor een vioolpartij die het nummer zeker ten goede komt. Het is ook tekstueel een erg goed nummer.  Dan gaat het weer een versnelling hoger met Here Comes The Rain en Keep Fallin Down. Gitaarriffs zoals je die graag wilt horen,  aangevuld met drum en bas. Eigenlijk valt er niets op de hele CD aan te merken.De CD werd aangekondigd middels de single All The Leaves Are Brown,  waar we al kennis maken met de typerende riffs van deze CD.  Keep Fallin Down is een rustig nummer,  ‘There is no place like home’, met een mooie acoustische outro.  Het laatste nummer is Till Death Do Us Part. Een titel die ook slaat op de band zelf, hoop ik. Van deze band wil ik zeker meer horen, wat een geweldig album.
Alle nummers zitten goed in elkaar en er is een goede mix van rustige en snellere stukken.  Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar eigenlijk is er maar één conclusie mogelijk: zo snel mogelijk zelf de cd aanschaffen.