Als liefhebber van scheurende gitaren en harde industrial rock beats kun je deze plaat beter overslaan. Celldweller gaat met Offworld de ruimte in. Op meerdere vlakken. De oorspronkelijke industrial rock is een psychedelische, elektronische poprock kant op gegaan. Tekstueel heeft Klayton zich duidelijk laten inspireren door science fiction. De nummers, muziek en teksten kunnen echter ook vertaald worden als een introverte reis van Klayton zelf. Offworld recenseren hinkt op twee gedachten. De muzikale wijziging in rustige nummers is te waarderen, maar het klinkt regelmatig veilig. Aan de andere kant blijft de plaat om aandacht vragen. Na meerdere luisterbeurten groeit het album en wordt de repeat knop steeds makkelijker gevonden. Het spreekt toch aan. Daarmee is Offworld geen wereldplaat, maar het heeft iets breekbaars en moois. Hoogtepunt is wanneer Klayton het oude (elektrische gitaar) weet te vermengen met passie, melancholie en hoop. Dat doet hij pas op het einde van het album met Last Night On Earth. Andere nummers die aandacht vragen zijn het mooie Too Many Tears, How Little I Must Know, The Great Divide en het melancholische Awakening With You. Een gewaagde keuze om een album zo anders te laten klinken dan eerder werk. Het levert hem hoon en onbegrip op van ‘oudere fans’, maar het levert ook waardering op van degenen die dit album een echte kans geven.
http://klayton.info/
Celldweller – Offworld
134