Epica – Doornroosje (Nijmegen) 22/10/2017

Doornroosje weet alsmaar mooie namen naar Nijmegen te lokken en de tiende maand van het jaar zou ook tot rocktober kunnen worden omgedoopt. Terwijl de wind rondom het gebouw giert staan fans in de rij om zich op te kunnen maken voor een avond gevuld met gitaren. In het buitenland speelt Epica in de grotere zalen en stadions, maar in Nederland is de band nog klein en intiem te bewonderen. Rockportaal is hier dan ook graag bij en meldt zich bij het podium in Nijmegen.
In de grote zaal van Doornroosje begint het al aardig druk te worden en er klinkt stevige muziek. Om het publiek op te warmen zijn er twee supportacts ingeschakeld en als eerste mag My Propane zich laten zien. Op papier is My Propane een Nederlandse band, maar met bandleden uit diverse landen mag men spreken van een internationaal gezelschap. Het collectief mag een half uur komen opvullen en men laat geen moment onbenut. My Propane speelt metal die ietwat doet denken aan de muziek van Korn en ook zijn er andere invloeden uit de metalscene te herkennen. Zanger Valerio is enthousiast en blij om in Doornroosje te mogen spelen. In het Engels jut hij graag het publiek op en nog even is het genieten van My Propane. De avond is geopend!
De zaal van Doornroosje is ondertussen goed volgelopen als MaYan zich laat zien. Het is tijd voor symfonische death metal, grunts en harde riffs. Het podium van Doornroosje kan het aantal bandleden nog maar net herbergen, MaYan zou je meer een collectief kunnen noemen dan gewoon maar een metalband. De diverse bandleden hebben allerlei diverse kwaliteiten in huis en dat hoort men terug in MaYan. Zo draait het bij lange na niet puur om de grunts van zanger Henning Basse. Er is ook een belangrijke rol weggelegd voor zangeressen Laura Macri en Marcela Bovio. De dames laten behoorlijk van zich horen en zorgen voor de klassieke klanken bij deze show. Vooral als er even een rustmoment wordt gepakt en Marcela Stabat Mater vertolkt, waarna ze samen met Laura Insano laat klinken. Vervolgens gaat de band weer verder op volle sterkte en door de vele muzikanten op het podium is er altijd wat te zien. MaYan heeft er zin in en als de laatste tonen van Bite The Bullet heeft geklonken verlaat het 10-koppig collectief het podium.
Rond de klok van half tien is het tijd voor de hoofdact. Even lijkt de zaal van Doornroosje op een filmzaal, de intromuziek van Epica zou onder elke trailer van een spannende film kunnen zitten. Onder luid gejuicht komt de band het podium oplopen en trapt af met Edge Of The Blade, afkomstig van hun laatste album The Holographic Principle. De show in Doornroosje maakt deel uit van de The Ultimate Principle Tour, dus we kunnen nog heel wat nummers meer van dit album verwachten. Dat wil echter niet zeggen dat er geen oudere nummers voorbijkomen. Zo schroomt Epica zich niet om een oud nummer zoals publieksfavoriet Sensorium niet meer te spelen. Als snel kondigt dan ook zangeres Simone aan dat de band ons vanavond mee op reis neemt door nieuw en oud materiaal en dat we er samen een feest van gaan maken. Een oproep om de vuist de lucht in te laten gaan is geen probleem. De vele fans in Epica-shirt geven hier graag gehoor aan.
Epica is enorm bekend in het buitenland en bij de grote shows in de stadions hoort een behoorlijke productie. Flinke lichtshows met extra lampen op het podium, een groots opgezette setting waardoor muzikanten alle kanten op kunnen en ook mogen de pyro’s niet ontbreken. Ook bij de “kleinere” show in Doornroosje is alles uit de kast gehaald en is het genieten van een grootse show. Op een flinke verhoging staat bijvoorbeeld toetsenist Coen Janssen opgesteld, die met een heel flexibel keyboard van links naar rechts over zijn verhoging op en neer danst. Wie zegt dan ook dat een toetsenist op een vast plek op het podium is genageld? Het is niet het enige bandlid wat op het podium op en neer gaat. Epica is continu in beweging en tussendoor vliegen ook de pyro’s ons om de oren. Al deze showelementen doen geen afbraak aan de performance van de band. De show staat als een huis en op verzoek van zangeres Simone wordt er flink wat de haardossen geschud. Ze roept op om net zo hard te schudden zodat iedereen op maandag last van zijn of haar nek heeft. Ook deze oproep is niet aan dovemans oren gericht, het publiek gaat uit zijn dak.
Het laatste nummer van de set is wederom een oudje. Simone kondigt aan dat Cry For The Moon nog uit het tijdperk komt dat ze nog Epica-babies waren. Het is inderdaad een nummer van het debuutalbum en vanavond wordt dit nummer in een heerlijk lang uitgesponnen versie gespeeld. Alle registers worden opengetrokken en daarbij mag een flinke drumsolo niet ontbreken. Met deze afsluiter van de set is het optreden nog niet klaar en al snel komt Epica terug op het podium. Hierbij is een grote rol weggelegd voor toetsenist Coen die een soort van Jaws-intro speelt. Na wat grappen van zijn hand is het tijd voor muziek en samen met de dames Laura en Marcela van supportact MaYan laten ze Sancta Terra horen, wat hebben de dames een mooie samenzang. Hiermee is de show nog niet klaar en met nog twee nummers blaast Epica het Doornroosje nogmaals omver!