Al ruim voor half acht, het tijdstip waarop de deuren opengaan, vormt zich een rij voor Bitterzoet. Het concert is uitverkocht en eenmaal binnen loopt de zaal snel vol. Volgens de gegevens van Bitterzoet passen er 400 bezoekers in de zaal, en dat lijkt best veel als je de afmetingen van de zaal ziet.
Er is geen voorprogramma en iets na half negen komt Lissie, op blote voeten, het podium op, samen met haar vierkoppige band. Het eerste nummer is de eerste single van het nieuwe album Castles dat vanavond extra aandacht gaat krijgen. Blood & Muscle wordt gevolgd door Feels Good en Hero. Het podium is niet al te groot en Lissie gebruikt elke vrije centimeter om te bewegen.
Het volume ligt al snel wat hoger dan op het album Castles en degene die een rustig akoestisch concert had verwacht, komt bedrogen uit. Het concert brengt nummers uit haar hele carrière, zo komen When I’m Alone en Oh Mississippi van het debuutalbum Catching A Tiger voorbij. Van Back To Forever komt Shameless voorbij en van het vorige album My Wild West wordt het uiterst dansbare Don’t You Give Up On Me ten gehore gebracht. De band speelt lekker gedreven en vooral het stevige, rockende gitaarwerk op het podium krijgt de handen op elkaar. De band oogt en klinkt als een goed geoliede machine.
Lissie is tussen de nummers door een gezellige prater. Dat weet ze zelf ook, en ze waarschuwt het publiek dat ze zal proberen om de nadruk op de muziek te laten liggen. Af en toe moet er een gitaar in de juiste toonsoort gezet worden, en weet ze ondertussen het publiek te vermaken met haar verhalen. Zoals het verhaal achter het nummer Sand waarbij ze vertelt dat ze gewapend met een sneeuwschep en een emmer een gigantische berg zand heeft verplaatst naar haar boomgaard. Trots zegt ze dan dat ze daar haar gespierde armen aan heeft overgehouden.
Vol enthousiasme gaat het concert door en als er dan vanuit het publiek verzocht wordt om het nummer Record Collector te spelen, moet ze even nadenken. De conclusie is dat dit nummer niet geoefend is met de band, en na heel kort de intro gespeeld te hebben, breekt ze dit af en belooft ze om het nummer later solo te spelen.
Veel te snel zijn we aan het eind van concert gekomen na een prachtige uitvoering van Little Lovin’. Als Lissie voor de toegift terugkomt op het podium, zonder band, speelt ze zoals beloofd Record Collector. Dat geeft aan hoe spontaan de zangeres is, het nummer stond tenslotte niet op de setlist. Het nummer wordt vol overgave meegezongen met het aanwezige publiek. De band komt hierna ook terug voor de toegift en de laatste twee nummers Everywhere I Go en In Sleep worden gespeeld. Lissie duwt spontaan menig bezoeker de microfoon in het gezicht om mee te zingen, en verlaat zelfs nog even kort het podium om de zaal in te lopen.
Na afloop is er maar één conclusie, dit was een geweldig concert van een uitermate gedreven en kundige muzikant. Alles klopte vanavond en meer dan tevreden lopen de bezoekers de zaal uit. Een groot deel heeft zichzelf het nieuwe album aangeschaft, het concert was het laatste duwtje in de rug om ze te overtuigen. En dat heeft Lissie zeker gedaan.
Fotografie: Yvon Eikelenboom
Lissie – Bitterzoet (Amsterdam) 12-4-2018
254
