Neshiima – Purple (EP)

Na de EP Beware Pf Gifts uit 2015 komt het Schotse Neshiima met de eerste EP uit een trilogie. De titel is Purple en deze kleur verwijst naar diegene die gewond en/of beschadigd is. Neshiima ziet, onder meer na het overlijden van Chris Cornell en Chester Bennington, problemen in de wereld rond de geestelijke gezondheid.
Zanger Liam Hesslewood refereert daarbij op Purple zeker ook naar zijn uittreding bij een religieuze beweging en hoe hem dat heeft beïnvloed. Purple is echter geen uitlaatklep waar negativiteit centraal staat. Liam heeft het roer drastisch omgedraaid en probeert in de composities juist de positieve impact te benadrukken. Om dit muzikaal te vertalen mixt Neshiima metal met elektronische elementen en rapstukken. Ergens in de slipstream van bijvoorbeeld Linkin Park.
Believe is een aantrekkelijke start van het album. In een lekker tempo wordt er gewerkt naar een prettige rocksetting waarin de groove bepalend is en waar in de refreinen techno-elementen frivool zijn toegevoegd. De rap komt meer naar voren in Pulled Apart. Vooral in de coupletten staat dit centraal. In de refreinen eisen de clean vocals de aandacht meer op terwijl de rapstukken tussendoor zijn verwerkt. De melodie in de refreinen is aantrekkelijk en past goed in het geheel.
Tot nog toe is de insteek wat meer rockgelateerd, maar de riff in Here Forever neigt meer naar de metal. Naast Liam zingt ook Renny Carroll een aardig deuntje mee. In Who I Am komt er even wat meer rust in de tent. De zang is meer ingetogen en de bescheiden elektronische beatbepaling biedt houvast, maar vraagt daarnaast weinig aandacht. Ook hier een mix van clean vocals en rap. Het geheel neigt meer naar een wat stevigere r’n’b compositie. De groove is wel weer terug in Wilderness en komt de metalbasis meer naar boven. De compositie is goed opgebouwd en het gebruik van een strakke riff, subtiel gitaarspel en de veelzijdige zang maken van Wilderness een prettige compositie.
Neshiima heeft met Purple de toon gezet voor de geplande trilogie. Verwacht geen extreme metalplaat, maar gewoon een lekkere EP die vrij eenvoudig in het gehoor ligt en waar menigeen van kan genieten. Zeker voor liefhebbers van Asking Alexandria en Linkin Park.