Nightwish – Endless Forms Most Beautiful

Midden februari kreeg Rockportaal de kans om de persdag in Amsterdam bij te wonen die Nightwish organiseerde naar aanleiding van hun nieuwe album Endless Forms Most Beautiful. De kans om al een eerste indruk te krijgen van het album was ook aanwezig door middel van een luistersessie. Ook hadden we de gelegenheid om Tuomas Holopainen een aantal vragen te stellen over het album. Het interview is al te lezen op Rockportaal. Echter is het onmogelijk om een degelijke review te schijven na een enkele luistersessie want er gebeurt zoveel op het album. De band is echt huiverig voor het lekken van het album en ze wilden de kans zo klein mogelijk houden dat dit zou gebeuren. Het was dus even wachten tot het album vrij kwam voor de pers. Maar eindelijk is het zover. Nightwish bracht op 27 maart 2015 hun album uit via Nuclear Blast. Endless Forms Most Beautiful is het eerste album met nieuwe frontvrouw Floor Jansen. Ook Troy Donockley is toegevoegd als vast bandlid. Drummer Jukka moest helaas door ziekte zijn drummerstoel over laten aan Kai Hahto die een dikke vette pluim verdient voor zijn drum werk. Genoeg nieuwe invloeden om een strak nieuw album neer te zetten.
Het album begint met het nummer Shudder Before The Beautiful. Kippenvel schiet op mijn armen omhoog bij het horen van de eerste tonen van het nummer, dit wordt het album waar ik zo naar uit gekeken heb! Richard Dawkins geeft de intro op gesproken wijze. De eerste indruk van het nummer is dat de typische, vlotte maar toch bombastische en beukende sound van de oude Nightwish, die erg aangenaam is om naar te luisteren. Het doet me wegdromen naar eerdere albums. Dat Floor een perfecte aanwinst is voor de band is ook duidelijk. Ook al horen we hier een andere Floor dan we gewend zijn van After Forever of Revamp, het is meer ingetogen en klein gehouden. Het smaakt zeer zeker naar meer. Het refrein zing je zo mee en blijft met gemak in je hoofd rondspoken, echte ear candy. Ook Tuomas en Emppu laten zich van hun beste kant horen. Zij mogen los gaan in hun wervelende en pakkende solo’s. Ook epische koren ontbreken in het nummer niet. Kai laat ook in dit nummer horen uit welk hout hij gesneden is. Rollende drums, super strak gespeeld in de stijl van Jukka, geven aan wat hij zal gaan waar maken op dit album.
Verder met het dramatische Weak Fantasy. Hier is het stemgebruik van Floor iets veelzijdiger. Van klein, tot venijnig en rauw. De samenzang met Marco werkt perfect samen. Een heerlijk nummer met genoeg haken en ogen waar je achter blijft hangen en geboeid blijft. De folklorische elementen en het koor maken het nummer compleet.
Élan is de single van het album. Deze konden we al voor de officiële release luisteren op internet. Een mooi rustig nummer in vergelijking met de vorige twee nummers. Ook mag Troy zich uitleven op zijn Uillean pipes en tin & low whistle. Bij een prachtig nummer hoort ook de bijbehorende clip. Deze is te vinden op Youtube en is echt een must see!
Gedaan met de rust. Yours Is An Empty Hope gaat steviger aan de bak. Het begin is magisch, bijna circus achtig, zoals we dat eerder konden horen op het album Imaginaerum. Al snel wordt de toon duisterder en neemt het me mee naar Dark Chest Of Wonders. Flink de beuk erin en gas erop. Ook Floor zet een tandje bij. De lieve zachtaardige Floor maakt plaats voor de Floor die we kennen, rauw en venijnig. Voor het eerst in de carrière van Nightwish zijn er grunts, ja echt waar, te horen. Al zijn ze wat naar de achtergrond gemixt wat erg jammer is. Weer een pluspunt voor Nightwish!
Our Decades In The Sun pakt me bij de strot. Een typisch nummer wat je luistert met je ogen dicht terwijl je jezelf helemaal afsluit van de buitenwereld. Een dromerige ballad, de enige op het album, met verve neergezet. Voor de band is dit het emotioneelste nummer op het album. Als je goed luistert naar de tekst snap je waarom. Floor zet dit nummer mooi en pakkend neer, top!
Verder met My Walden waar Troy een mooie stempel op mag drukken. Van oud Welsh taalgebruik tot uillean pipes, je vindt het allemaal in dit nummer. Het is een mooi, opzwepend, folk nummer met een hoog dans gehalte wat dit een prachtig nummer zal maken om live te zien en horen. Op sommige momenten zou je haast denken dat je Eluveitie hoort, maar dan op een zachtere manier.
Endless Forms Most Beautiful is de titeltrack van het album. Het nummer begint al mystiek en up tempo. Een typisch beukend nummer van Nightwish met zware riffs en mooi koor gebruik. Af en toe voelt het nummer dramatisch en zwaar aan maar dat maakt het vlotte refrein snel weer goed. Stuur ze met dit nummer naar het songfestival en ze winnen er dik mee. Wat Lordi kan, kan Nightwish beter en mooier!
Een beetje rust weer in de tent met het mooie Edema Ruh. Het mooie ingenomen stemgebruik van Floor is kortom prachtig te noemen. Het nummer pakt je bij de kladden en is ook niet van plan je los te laten. Heerlijk nummer. Ook hier ontbreken de uillean pipes niet die samen met mooie keyboard stukken een magische toets te geven aan het nummer.
Alpenglow zet weer een tandje bij. Floor laat hier horen hoe veelzijdig ze kan zijn. Van subtiel tot meer power stukken laat ze horen in Alpenglow. Het nummer wisselt lieve stukken met venijnige af wat het een heerlijk afwisselend en toegankelijk nummer maakt om naar te luisteren. Ook hier zie ik alle klappende handen al in de lucht als dit nummer live gespeeld zal worden. Om maar niet te vergeten spreken van de springende massa.
The Eyes Of Sharbat Gula is het enige puur instrumentaal nummer. Wie kent haar niet, het meisje wat door de omslag van het National Geographic magazine bekend werd als “Afghan Girl”. Het Afghaanse vluchtelingen meisje met de felgroene ogen werd gefotografeerd door Steve McCurry. Deze foto stond symbool voor de ellende van de Afghaanse Oorlog. De zoektocht van de fotograaf naar het meisje jaren later zal iedereen wel voor de geest kunnen halen. Het nummer begint met diepe drums in mars achtige stijl met subtiel piano spel. De droefheid is haast voelbaar net als de ethiek van het nummer. De subtiele “zang” geeft het net dat beetje extra. Het kinderkoor zorgt voor een magische noot. Voor zes minuten heerlijk genieten van alleen maar pure instrumentale muziek.
The Greatest Show On Earth is het langste nummer wat ooit gemaakt is in de Nightwish carrière. Dit nummer neemt je mee op een epische reis in vierentwintig minuten tijd. Wil je een nummer zo lang boeiend houden dan moet je echt van goede huize komen. Er zijn maar weinig bands die dat daadwerkelijk kunnen en daar is Nightwish één van! The Greatest Show On Earth bestaat uit vijf hoofdstukken (Four Point Six, Life, The Toolmaker, The Understanding en Sea-Worn Driftwood) die ieder op zich een verhaal vertellen, maar toch samen één geheel vormen. Het nummer bevat alle elementen die je van Nightwish kan verwachten en alles wordt dan ook nog een laatste keer uit de kast gehaald om indruk op ons te maken. Mooie piano stukken, viool, grote orkest en koor partijen, uillean pipes, vulkaan ontploffingen, allerlei dierengeluiden, misschien ook nog wel een dinosaurus hier en daar, … Bedenkt het en het zit in dit nummer, vergeet daarbij ook niet je eigen fantasie de vrije loop te laten gaan en je hoort nog veel meer! Floor mag hier flink uitpakken met haar opera stem. Het enige nummer waar ze dit trouwens doet en hoe! Met glans en verve kleed zij het mooi aan. Ook de gesproken teksten van Richard Dawkins geven een mooie toon aan het nummer en zetten je aan het denken. Ook al zou je het niet verwachten aan het begin van het nummer wat rustig aan begint met adembenemend mooi pianospel, er zit een flinke opbouw in het nummer. Wat eerst zo rustig begint pakt uit in hevige vulkaan uitbarstingen, gevolgd met beukend drumwerk. Even wordt er rustig aan gedaan om vervolgens weer een pakkend stuk met wervelende gitaar, keyboard en drumstukken in te duiken. Ook Marco mag hier zijn rauwe stem combineren met die van Floor wat met momenten venijnig kan genoemd worden! Net als je denkt dat je met zeventien minuten het hele nummer hebt gehoord, dan heb je het fout. Er komt nog een mooi sluit stuk met een mooie stuk gesproken tekst die je aan het denken zet. “We are going to die, and that makes us the lucky ones. Most people are never going to die because they never are going to be born.” Dit gaat heel diep en wat kan je er zelf mee. Heerlijk hoe een band dit kan bereiken.
Het album om kort te gaan:
Combineer al het beste materiaal wat Nightwish tot nu toe uitgebracht heeft op één album en je krijgt Endless Forms Most Beautiful. De band heeft zichzelf weer weten te overtreffen, opnieuw ontdekken en vernieuwen. Mede door Floor, die heel veelzijdig is met haar stem is, is er een hele nieuwe wereld open gegaan voor Nightwish. Het oude vertrouwde geluid is aanwezig en wordt aangevuld met vernieuwend materiaal. Nightwish heeft een juweel neer weten te zetten die een nieuw tijdperk opent voor de band. Dat de band niet houdt van korte nummers bewijzen ze ook op dit album. Geen enkel nummer zit onder de vier minuten, waarbij het sluitstuk maar liefst vierentwintig minuten telt. Alle nummers zijn stuk voor stuk mooi en pakkend op hun eigen manier en brengen een boodschap met zich mee. Na elke luistersessie hoor je weer iets nieuws opduiken wat je nog niet eerder had gehoord. Dit album is zeer zeker niet vervelend om te luisteren ook al duurt deze best wel lang, ruim tachtig minuten! Wat ook bijzonder is, is wat het album persoonlijk met je doet. Wat doe je zelf met deze materie en wat kan je er zelf uithalen waar je mee aan de slag kan gaan? Het zet je aan het denken op allerlei vlakken.
De bijbehorende booklet is ook echt de moeite waard om een kijkje in te nemen. Per nummer is er een mooi kunstwerk gemaakt, wat het als het ware een kunstgalerij op zich maakt. Laat het allemaal op je inwerken en dan zal je merken dat het een echte must have is voor in de collectie. Oprecht kan je dit dan ook het beste album tot nu toe noemen in de catalogus van Nightwish.
Met smart kijk ik er naar uit om hen live aan de slag te zien gaan met dit materiaal.
Line Up:
Floor Jansen – zang
Tuomas Holopainen – toetsen
Marco Hietala – bass en zang
Jukka Nevalainen – drums
Emppu Vuorinen – gitaar
Troy Donockley – uilleann pipes, low whistles, bodhran, bouzouki en zang
Kai Hahto – drums op het album Endless Forms Most Beautiful