Met recht een nostalgisch postpunk/ wave album. Vanuit de krochten van een donkere kelder komt zowaar een jaren tachtig geluid die, ondanks dat, toch met beide voeten in de huidige tijd staat. Heerlijk gedateerd klinkende gitaarpartijen. Een zanger die vooral laag blijft zingen. Gitaar erupties met opzwepende bas en drumritmes waar nodig. Soms duidelijk refererend aan de plaats waar Nostalgist vandaan komt, Seattle. De grunge ligt soms namelijk dichterbij dan gedacht. Luister maar eens naar Smoldering Amber. Verder laat de band horen goed naar de oude klassiekers geluisterd te hebben. Zo kan Present: Tense zo toegevoegd worden aan het Killing Joke oeuvre. Natuurlijk ontbreekt de ballad, gezongen met een traan, niet op deze plaat (Petrichorale). Vijf eigen nummers en een zompige cover, Texture van Catherine Wheel, laten horen dat Nostalgist nostalgisch goed geluisterd heeft naar de jaren tachtig. Niks mis mee, zeker niet als het zo goed uitgevoerd wordt.
Nostalgist
Nostalgist – Disaffection
103
vorig bericht