Omen – Hammer Damage

Na een (te) lange stilte zijn de oer rockers uit California weer terug aan het front, en sterker dan ooit.
Voor een band die al in 1984 het eerste album uitbracht, is er niet veel op de markt gekomen. In de periode 1984 tot 1988 kwamen er weliswaar vier albums uit, maar het vijfde album kwam pas in 1997 en nummer zes in 2003. Nu, 32 jaar na het debuut album komt de band met het zevende album Hammer Damage, een negen titels tellend album. De line up dit nieuwe album is als volgt: zanger Kevin Goocher, gitarist Kenny Powell, bassist Andy Haas en drummer Steve Wittig. Naast oprichter Kenny Powell hebben de andere drie leden allemaal al een keer in een oudere line up van de band gespeeld.
Het nieuwe album klinkt opvallend fris en energiek, en met de openingstrack Hammer Damage laat de band er geen gras over groeien. Een ronkende bas, stuwende drums en ruig gitaarwerk gecombineerd met de raspende rauw stem van Goocher laten de luisteraar horen dat Omen nog niets aan energie en enthousiasme heeft ingeboet. Het ene na het andere nummer dendert in hoog tempo door de speakers. Powell weet nog steeds strakke gitaarsolo’s uit zijn gitaar te persen. In Cry Haroc gaat het tempo zo mogelijk nog sneller, om dan even te rusten bij de intro van Eulogy For A Warrior dat bijna episch aan doet. Ook na de intro blijft het nummer in een veel lager tempo door gaan dan de voorgaande drie rockers. Met de nummers Knights en Hellas pakt de band de draad weer op, en rockt het dak er af. Caligula gaat over de ontspoorde keizer van het oude Romeinse Rijk van weleer.  Negen nummers lang degelijke rock zonder elektronische poespas, maar wel gierende gitaren en beukende drums. Lekker ouderwets dus.
Het was lang wachten na voorganger Eternal Black Dawn uit 2003, maar het is het wachten waard geweest. En de echte fan weet natuurlijk dat in 2008 het live album Into The Arena: 20 Years Live uitgebracht is. De conclusie is in ieder geval dat dit een ijzersterk album is.