Sinds 1997 heeft het alternatieve, industrial rock gezelschap Seigmen geen album meer uitgebracht. Veel mensen zullen daarom eerder het andere project kennen waar een groot deel van deze bandleden inspeelde, Zeromancer. Nu is Seigmen het voorgerecht voor Zeromancer, maar met deze release, ook het toetje. In vergelijking met het industrial rock geluid van Zeromancer is “Enola” minder bombastisch en meer synthesizer georiënteerd. De nummers hebben daarom meer ruimte voor melodie en melancholie, want Seigmen grossiert in prima semi-ballads met veel gevoel. Groot verschil met Zeromancer is het feit dat Alex Møcklebust in het Noors zingt in plaats van in het Engels. Hoewel het een barrière oproept heeft het ook iets eigenzinnigs. Het past namelijk prima bij de muziek. Om een goed beeld te krijgen bij de overwegend toegankelijke muziek luister onder andere naar het meezingbare ‘Utopia i Mine Armer’, het mooi opgebouwde, meer gitraar georiënteerde nummers als ‘Deus’ en ‘Trøst’ en de ballads ‘Ten Alle Lys’ en ‘Hvit StjemeHvit Støy’.
Seigmen
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/JSXoC6F-f5E”]
Seigmen – Enola
98
vorig bericht