Steve Hill – Solo Recordings Volume 3

Steve Hill is een one man band. En dan niet een band waarin één man het voor het zeggen heeft en de rest bevelen opvolgt, maar een band waarin één man alles doet. Zingen, gitaarspelen, drummen, bassen met behulp van baspedalen en op zijn tijd een mopje mondharmonica. Dat klinkt vooral als een knappe act voor op een straathoek, maar dan vergis je je. Luister naar Solo Recordings Volume 3 en je weet beter.
Had ik deze cd zonder die voorinformatie gehoord, dan had ik gezworen dat ik een driemansband aan het werk hoorde. Het steviger werk heeft wat van de boogie en swampblues in de traditie van ZZ Top, of – om wat recentere loten aan dezelfde boom te noemen – Moreland & Arbuckle of Larman Clamor. In “Slowly Slipping Away”, “Troubled Times” en “Emily” laat Hill horen ook in rustiger, akoestische tracks uit de voeten te kunnen.
Er staan op dit album bovendien drie covers: Muddy Waters’ “Still A Fool/A Rollin Stone” en twee traditionals “Rollin & Tumblin/Stop Breaking Down” en “Going Down The Road Feeling Bad”. Die krijgen allemaal de Hillbehandeling en vormen daardoor een eenheid met de rest van het materiaal. Hooguit klinken ze bij eerste beluistering bekender.
Zou Hill niet stiekem toch wat gesmokkeld hebben? Geen idee. Ik heb het niet kunnen horen, maar zelfs als het wel zo is vind ik dat begrijpelijk, een cd is toch wat anders dan een liveshow. Aan de video’s is te zien dat Hill hoe dan ook een technisch razend knappe prestatie neerzet. Maar vooral is dit een fijne, gevarieerde blues-cd, waarbij het aantal muzikanten niet meer dan een voetnoot is.
One man bands zijn meestal toch vooral een soort gimmick. Zo niet bij Steve Hill. Solo Recordings Volume 3 is gewoon een lekkere bluesplaat. De rest is een lollige – en knappe – bonus.

Steve Hill website