The Locust – Molecular Genetics From The Gold Standard Labs

Vierenveertig liedjes binnen zevenendertig minuten. Het kan. En The Locust doet het. Het grindcore-gezelschap uit San Diego brengt met Molecular Genetics From The Gold Standard Labs een plaat uit met oude nummers die niet meer te verkrijgen zijn. Remastered en wel. Alhoewel ik absoluut niet ben van het hardere werk sla ik dit toch even over. Dit valt wat mij betreft in de categorie waanzin en ik kan er dan ook maar weinig woorden aan vuil maken. Het is geen kwestie van willen, eerder en kwestie van kunnen.
De band begon als een powerviolence band maar ontwikkelde zich later tot een grindcoreband. Alhoewel de stijl verwant is aan deathmetal zijn er wel verschillen. Zo zijn de nummers in de Deathmetal scene qua techniek een stuk beter en zijn de nummers in de Grindcorescene heel kort. Het merendeel van de nummers op deze cd komen de grens van één minuut niet eens voorbij. De nummers vliegen als een razende je oren in en de vaart neemt nauwelijks af.
Er wordt veel gebruik gemaakt van elektronische invloeden om er toch een enigszins een aan te horen geheel van te maken. De titels hebben een zieke vorm van humor en zijn vaak aan de lange kant. De teksten raken kant noch wal. Gelukkig staan er teksten in het boekje want de zang is nagenoeg onverstaanbaar. Ook zit er een cover van Queen bij die uiteraard ook niet langer duurt dan één minuut. Wat mij betreft één van de vierenveertig misklonen.
Begrijp me niet verkeerd, overal is een markt voor dus er zullen zat mensen zijn die dit prachtig vinden. Je kunt het trouwens altijd nog opzetten als je visite net iets langer blijft dan gepland. Dit is een typisch gevalletje van of je loopt er mee weg of je kotst het uit. Ik kan er in ieder geval he-le-maal niets mee.