Wilson & Wakeman – The Sun Will Dance In Its Twilight Hour

Het tweede album dat voortvloeit uit de samenwerking van een superduo.
Tien spiksplinternieuwe songs met Wilson op akoestische gitaar en zang, Wakeman op piano, akoestische gitaar en zang. Samen met gastmuzikanten gitarist Andy Dunlop, drummer Ash Soan, cellist Tony Woollard en achttergrondzangeres Hayley Sanderson wordt er een mooi, ingetogen album neergezet. Woollard doet op vier nummers mee, de andere gasten doen hun bijdrage uitsluitend op het nummer Better Than That.
The Last American Hero gaat over de eeuwige held, die zich altijd maar geroepen voelt het land te verdedigen. Hij belooft zijn vrouw dat ze geen verveling zal kennen, maar ondertussen pakt hij elke gelegenheid aan om te kunnen strijden. Tekstueel weten de heren zich goed uit te drukken op dit album, het lijkt persoonlijk te worden, maar niet te persoonlijk. Gevoelens, gedachten en hoe er mee om te gaan, het blijft lastig. De nummers voldoen aan de vooraf gestelde verwachtingen, mooi en intiem piano spel en twee geweldige stemmen. Dit is een pareltje, een heerlijk album om naar te luisteren en weg te zakken in je eigen overpeinzingen.
Er is werkelijk geen moment dat het album ook maar iets van verveling uitstraalt. Better Than That geeft de redenen aan om bij elkaar te blijven. Het is beter om dingen samen te ondernemen, zo wordt de relatie beter dan deze ooit geweest is. Langzaam komt er wat meer tempo in het nummer, het piano spel wordt intenser en er komt een catchy koortje om de hoek. Zonder meer één van de hoogtepunten van dit album.
Tien nummers lang worden we onderhouden, en naar het schijnt op een luchtige manier. Maar schijn bedriegt, er wordt ons steeds een spiegel voorgehouden. Gevoelens, gedachten en gewoontes zijn soms het overdenken waard. Tien sterke nummers lang weten de heren Wilson en Wakeman ons daarmee te vermaken. Dit is een album van grote klasse.