Met The Switch worden we de jaren tachtig van de vorige eeuw in getransporteerd. Zelfs de productie klinkt net zo mager als toen. Vooral de bas en drums hebben daar last van. Moet direct gezegd worden dat ook het gitaargeluid niet bepaald vlamt. Feit is dat The Switch een leuk album in elkaar weet te zetten. Het swingt, het rockt en het klinkt allemaal zoals het hoort. In dat laatste zit misschien het grootste probleem. De band weet onvoldoende haar eigen pad te kiezen. Dit is muziek die al zo vaak uitgebracht is en die daardoor niet beklijft. Tien instant brokken vol met AOR/ hardrock zonder dat er een nummer echt bovenuit stijgt. Er valt aan de andere kant weinig aan te merken op de muziek als je van de genoemde muziekstijlen houdt. De Canadese zanger Bobby John heeft een fijne rockstem die perfect past bij de muziek. Toch mist het de kracht om echt te overtuigen. Daarbij geven we hem het voordeel van de twijfel aangezien het waarschijnlijk aan de magere en vlakke productie ligt dat hij onvoldoende uit de verf komt. Voor de echte diehard jaren tachtig AOR/ rockfan valt hier misschien nog wat te ontdekken. Voor de andere muziekliefhebbers is het devies om ergens anders naar te gaan luisteren.