Het uit Londen afkomstige The Lunar Effect mixt grunge, psychedelische rock, stoner, blues en melancholische soul. Van dit laatste getuigt My Blue Veins. Opvallend is de duidelijke grunge link zonder dat het vervalt in herhaling en kopiëren van wat in het verleden populair was. Het doet, mede door de zang van Josh Neuwford in het wat hogere segment soms denken aan Mother Love Bone (de voorloper van Pearl Jam). Dat gevoel begint al bij opener Feed the Hand. Daarin zijn het gitaar, drum en baswerk ook duidelijke verwijzingen naar de genoemde grunge band. Toch laat Fortune’s Always Hiding meerdere kanten van de band horen. Watchful Eye gaat bijvoorbeeld al veel meer de psychedelische rockkant op. Five and Two gooit het tempo rigoureus omhoog. Het maakt dit nummer een heerlijke rockstamper. Stay With Me en I Dissapear zijn een piano ballads waarin bij Stay With Me een bluesgitaar meezingt. Die afwisseling, maar toch ook samenhang in de muziek, zorgt ervoor dat Fortune’s Always Hiding een heerlijke plaat is. Om te luisteren, maar ook om een keer live te ervaren. Ben namelijk erg benieuwd wat de band op het podium weet te brengen. Die nieuwsgierigheid komt natuurlijk ergens vandaan. Het betekent dat de band behoorlijk wat indruk maakt. The Lunar Effect is een aanrader voor iedereen die van jaren zeventig rock houdt met psychedelisch en grunge geïnjecteerde rafelrandjes.