Ik was al te spreken over het vorige album van deze band, dus was blij ook van dit album een review exemplaar te mogen ontvangen. Wederom horen we hier Rick van Heuzen (de RVH van het Project) terug op vocalen en bas, bijgestaan door gitarist Orion Roos en drummer Gerry de Graaf die ook de backing vocals voor hun rekening nemen.
De basis van dit album is het type rock dat we kennen van de jaren zeventig en tachtig. De nummers zijn lekker onderscheidend van elkaar. Zo is er een logge riff te horen die Land of the Damned drijft met een pompende bas waar virtuoos overheen wordt gesoleerd. Op Voices eist het drumwerk een hoofdrol op, samen met een lekkere bluesy rock ‘n’ roll riff. Op Butterfly vallen vooral de prima vocalen op. Het tragere Open Your Eyes heeft een doom-randje in de vocalen maar instrumentaal bijna een jazz vibe. Heads Are Gonna Roll roept wat herinneringen op aan The Osmonds in het instrumental gedeelte en de vocals aan Ozzy Osbourne. We horen naast fijn toetsenwerk van gastspeler Hans Voerman ook nog de ijzersterke stem terug van John JayCee Cuijpers (Ayreon/Praying Mantis) op de ode aan mevrouw Monroe, Marilyn’s Here. Inject the Venom heeft een broeierig, Motown sound. Coming Home is een lekkere, meer rechtdoorzee hardrock stamper. De 80s klank is groot op The First Time dankzij het toetsenwerk van Bauke van der Laaken dat me sterk doet denken aan Jump. Dance heeft, toepasselijk, een funky disco vibe.
Een album voor liefhebbers van classic rock en eighties muziek in het algemeen.