Call Me Silent is een heerlijk aanstekelijke plaat. De mix van indierock, Goth, postpunk en new wave gaat erin als zoete koek. Het is de jaren tachtig van de vorige eeuw in een modern jasje. Het gitaargeluid stamt nog uit die roemruchte jaren dat we nog gekleed in zwart dubbeltjes stonden te zoeken op de dansvloer. Zelfs het drumwerk klinkt bijna net als toen door het ietwat elektronische gevoel. De band ademt duidelijk de Britse sfeer van weleer. Dat lijkt logisch aangezien de basis van de band in Brighton ligt. Toch mogen we als Nederlanders ook trots zijn op CIEL. Zangeres en basgitarist Michelle Hindriks komt namelijk oorspronkelijk uit ons koude kikkerlandje. Haar zang en basloopjes zijn de kern van de muziek. Er zit soms iets van vervorming op haar stem maar dat helpt om de juiste sfeer te creëren. De basloopjes die ze produceert nemen je regelmatig mee richting de dansvloer. Het is elf nummers lang genieten. Ook van rustige nummers als Hold Onto You en het door elektronische beats gestuurde Cruel. Enig minpuntje dat te bedenken is dat is de korte duur van de plaat. Call Me Silent duurt namelijk iets minder dan 36 minuten. Daar had meer ingezeten. Het bewijst tegelijk dat CIEL met Call Me Silent een leuke, maar absoluut ook interessante plaat heeft uitgebracht. Het is feest maar wel met diepgang. Het is luistermuziek, maar ook muziek om heerlijk op te dansen. Call Me Silent schreeuwt door de geboden kwaliteit van de daken dat dit een plaat is om zeker te gaan beluisteren.