Het is alweer negen jaar geleden dat Despised Icon me over blies met het vijfde album Beast. Het eerste album na een korte pauze. Daarna volgde Purgatory waar de band liet horen dat de tand des tijds geen invloed lijkt te hebben op het spel. Ook op het zevende album Shadow Work, na zes jaar, is het nog altijd van dik hout zaagt men planken bij deze deathcorepioniers uit Montreal.
Titelnummer Shadow Work opent het album op een ultrasnelle manier. In drie minuten zetten ze het complete arsenaal open en razen als een tornado door je huiskamer en daar is drummer Alex Pelletier mede debet aan. Wat een enorme brok energie is dat toch. Drie singles zijn reeds verschenen waarvan Over My Dead Body meteen tot de favorieten gerekend mag worden. Dit klinkt zo vertrouwd en heftig dat ik vanaf het eerste moment omver geblazen wordt. Wanneer er dan ook nog een onvervalste pig squeal naar voren komt. Het gitaargeluid van Eric Jarrin en Ben Landreville geeft een diepere betekenis aan de compositie en er is voldoende variatie te horen in ruim drie minuten. Zanger Steve Marois wordt bijgestaan door Matt Honeycutt van Kublai Khan TX en dat is een meerwaarde. Over My Dead Body is een compositie die je continu op repeat wil zetten. Het wordt gevolgd door Death Of An Artist dat eveneens als single naar voren is geschoven. Snel en vergelijkbaar met Shadow Work is het wederom het drumwerk dat indrukwekkend aanwezig is en de deathmetalkant prominent naar voren laat komen. En als het over snelheid gaat, komen we automatisch uit bij de single The Apparition. Despised Icon maakt hier mooi gebruik van zware grunts en screams. Zelf heb ik de voorkeur aan de grunts maar de veelzijdigheid maakt het geheel wel interessant. Zoals het de pioniers van de deathcore betaamt, is er een fraaie breakdown aanwezig. De samenzang luidt de diepgang in en de compositie eindigt log en diep.
Wanneer we het hebben over een vertrouwd stuk muziek bij Despised Icon mag Reaper niet onvermeld blijven. Gitaartechnisch staat het als een huis en de grunts en pig squeals zetten de haren op mijn armen rechtop. Dit is deathcore zoals het gehoor mag worden. Zwaar, diep en heftig. Iets dat de band dunnetjes overdoet in de afsluiter Fallen Ones.
Het album is meer dan gewone deathcore. Corpse Pose is niet eens zo hard neergezet, maar klinkt wel erg vet. De drumsalvo’s zijn om je vingers bij af te likken en Despised Icon neemt mooi de tijd om het tafereel echt een gezicht te geven. Om enorm sterk af te sluiten.
Verder op het album valt In Memoriam op, mede doordat het geluid sterke overeenkomsten heeft met de furie van Orbit Culture. Daarbij komen elementen uit de hardcore mooi voorbij in Obsessive Compulsive Disaster en ContreCoeur.
Ik kan niet anders concluderen dat Shadow Work een dijk van een album is, waarbij de ‘oude heren’ nog eens laten horen waar Abraham de deathcoremosterd vandaan haalt. Petje af voor dit gezelschap dat met dit album zichzelf steviger op de kaart zet.