De afgelopen jaren heeft Erdling bewezen dat Duitse industrial meer is dan Rammstein. Zo af en toe ontkomt Erdling nog steeds niet aan de vergelijking met het grote voorbeeld. Zo zou Dominus Omnium best op een Rammstein plaat kunnen verschijnen. Dreunende zware gitaarritmes en een melodieus dansbaar tempo zorgen dat dit nummer direct in je hoofd blijft zingen. De gitaarsolo geeft het weer iets eigens. Het respect voor Erdling is de laatste jaren wel toegenomen. De band heeft haar eigen pad in weten te kleuren. Voorbeeld is het spel tussen melodie en felle stukken op Miasma, maar ook de melodieuze opener van de plaat, Aurora, laat horen dat Erdling goede nummers brengt. Mana weet daarnaast ook nog steeds stevige rechttoe rechtaan beukers te produceren met Steh den Sturm (met een wel heel aanstekelijk refrein), het doorsnee Los Los Los, het titelnummer en het heerlijk springerige Zerspreng die Ketten. Het gas gaat er nog een keer extra op in de samenwerking met Hand Of Juno op Alles dreht sich. Meezingen kan ook weer volop, zoals op Ohne Uns en Hinter dunklen Wolken. Natuurlijk ontbreekt de te verwachten ballad niet met Sternenschimmer die de plaat afsluit. Mana is na het tegenvallende Bestia weer een van de leukere platen van Erdling. Verwacht geen wereldwonder, maar wel een plaat die door kwaliteit en enthousiasme weet te overtuigen. De band weet precies waar ze goed in zijn. Door juist niet teveel buiten de gebaande paden te treden weet Erdling indruk te maken. Dit is typische Duitse industrial metal in optima forma. Niet direct een plaat voor de jaarlijst maar wel om jezelf lekker bij uit te leven.