Home » February Moon – Merleyn (Nijmegen) 10/02/2017

February Moon – Merleyn (Nijmegen) 10/02/2017

door marcel@rockportaal.nl
625 views 4 minuten leestijd

Na maanden van voorbereiding, repeteren en finetunen is vrijdag voor February Moon dan toch echt de dag van de waarheid. De presentatie van hun eerste EP “All We Ever Do” in een strak uitverkocht Merleyn in Nijmegen is een feit.
Rond half 10 is het café van het knusse Merleyn al overvol, bij de kassa moet regelmatig nee verkocht worden omdat de zaal waar ongeveer 200 liefhebbers terecht kunnen uitverkocht is.
Klokslag 22u wordt de aftrap van de avond verricht door singer songwriter Stefan Kollee. Stefan is echt een duizendpoot, afgestudeerd aan de HBO voor journalistiek, al heeft hij hier vanavond weinig aan. Als Singer Songwriter treedt hij al enkele jaren op als frontman van de psychedelische rockband The Naked Sweat Drips en naast het schrijven van eigen songteksten helpt hij collega muzikanten met het schrijven van eigen songteksten. En alsof dat niet genoeg is speelde hij ook al in een vijftal theaterproducties. Vanavond echter is Stefan “ingehuurd” om als Singer Songwriter het publiek op te warmen voor February Moon.
Dat Stefan al veel podiumervaring heeft blijkt wel uit de manier hoe hij op het podium staat, vol vertrouwen, en met een aantal sterke songs weet hij het publiek ruim een half uur te boeien. De stijl doet mij vooral denken aan een jonge Bob Dylan. Jammer dat richting het einde van de set de aandacht van een aantal bezoekers verzwakt en dat het tijdens de 2 laatste nummers erg rumoerig wordt achter in de zaal, wat mij betreft respectloos….
Rond 22.45u is het dan de beurt aan de hoofdact van deze avond February Moon. Vanaf het eerste nummer All I Ever Do weten ze het publiek achter zich te krijgen en soms te ontroeren met muziek die zich moeilijk in een hokje laat duwen. Als ik het dan toch probeer kom ik uit op een mengelmoes van Björk vanwege de bijzondere stem van zangeres Hanne en The Gathering vanwege het toch af en toe wat bombastische symfo achtige geluid.
Ook aan de bezetting op het podium is te zien dat het hier niet om een rechtdoor naar huis rockbandje gaat. Gitarist Florian Hermsen die zijn gitaar behalve met een plectrum ook bespeeld met een strijkstok, Ronja Kapitza die met haar prachtige Cello spel het geheel een melancholisch tintje geeft en zangeres Hanne van Renesse die behalve zang ook gitaar, synth, sequencers en stage piano bespeelt. En dan hebben we nog de ritmische ruggengraat van de band, bassist Doraly Vermeulen en op drums Casper Bongers die samen het geheel een super strak geluid bezorgen.
De nummers verhalen over verloren liefdes, vervaagde vrienden en achter gelaten dierbaren. De set is opgebouwd uit een aantal nummers die vrij kalm beginnen en vervolgens opbouwen naar een geweldige climax maar ook echt rustige songs komen voorbij. Wat mij hierbij vooral opvalt en het erg goed doet is dat tijdens de stilte in sommige nummers de zaal ook echt stil is, je kunt een speld horen vallen. Voor mij een bewijs dat de band respect af dwingt.
Helaas beperkt de set zich momenteel nog tot acht over het algemeen lekker lang uitgesponnen nummers en is het na ruim een uur al weer tijd voor het welverdiende eind applaus. Ook dit is weer vrij bijzonder, namelijk halverwege het laatste nummer Wasted, in dit nummer zit een stilte die volgens mij bewust wat langer gelaten werd dan normaal waardoor het publiek het idee kreeg dat het afgelopen was. De toegift is dus eigenlijk de 2e helft van Wasted waarin de band echt volledig los gaat en waarin gitarist Florian geknield en in trance voornamelijk effectenpedalen en knoppen bedient terwijl de rest van de band hier een stevig arrangement omheen speelt. Beter kan ik het helaas niet onder woorden brengen…..gewoon een keer gaan luisteren dus.
Na afloop vindt de EP die deze avond wordt gepresenteerd gretig aftrek en gaat het publiek voldaan heen met de meest gehoorde kreet “Wat was dat geweldig”.
Ik voorspel voor February Moon dan ook een mooie toekomst, laten we eens dromen, komend jaar lekker veel optreden, dan volgend jaar een volledig album, Noorderslag en op naar de grotere zalen want daar horen ze zeker thuis. Zou dat dan bedoeld worden met All We Ever Do?


 

Kijk ook eens naar