Aan de vooravond van de eeuwwisseling waren Caliban en Heaven Shall Burn de voortrekkers van een vernieuwend geluid binnen het metallandschap. Zij legden de basis voor wat inmiddels bekendstaat als de Europese variant van metalcore. Waar de Amerikaanse tegenhanger vaak werd gekenmerkt door het gebruik van cleane zang, kozen deze Duitse pioniers voor een rauwere en zwaardere benadering. Inmiddels is Heaven Shall Burn toe aan haar tiende langspeler en hoewel de band in het verleden met regelmaat nieuwe muziek uitbracht, liet deze plaat ruim vijf jaar op zich wachten. Tegenwoordig laat het gezelschap uit Thüringen zich bovendien niet langer uitsluitend vangen onder de noemer metalcore, want melodische death metal vormt inmiddels een wezenlijk onderdeel van hun muzikale identiteit.
Op het nieuwe album Heimat presenteert de band dertien nieuwe composities, goed voor ongeveer vijftig minuten aan muziek. De uitgebreide editie bevat daarnaast nog vier covers, maar ik beperk mij vandaag tot het oorspronkelijke materiaal.
Zoals we van Heaven Shall Burn gewend zijn, wordt ook deze plaat geopend met een sfeervol intronummer, in dit geval Ad Arma, waarin opnieuw prachtige arrangementen de toon zetten. Dit stuk vloeit naadloos over in de krachtige opvolger War Is The Father Of All, waarin de band groots en monumentaal te werk gaat. Sopraanzang wordt afgewisseld met de karakteristieke grunt van Marcus, terwijl melodische gitaarriffs en subtiele vioolpartijen de compositie extra diepgang verlenen.
De eerder als singles verschenen nummers My Revocation Of Compliance, Cofounder en Empowerment gaven reeds een voorproefje van het album. Vooral het eerste nummer, dat ook live te horen was op onder meer Graspop en Jera On Air, laat horen hoe intens en emotioneel geladen de zangpartijen zijn. Instrumentaal wordt een uitgebalanceerde mix van melodische death metal en metalcore gebracht.
Met Heimat zet Heaven Shall Burn dus de lijn van de afgelopen vijf jaar voort, maar de melodieën zijn rijker dan ooit en het geheel nodigt nadrukkelijk uit tot headbangen. A Whisper From Above roept qua instrumentatie associaties op aan het latere werk van In Flames, terwijl Those Left Behind juist het klassieke HSB-geluid belichaamt.
Een bijzonder moment op het album vormt de tiende track Numbered Days. De titel verraadt het al enigszins, maar vooral de gastbijdrage van Jesse Leach maakt duidelijk dat het hier gaat om een eigenzinnige cover van Killswitch Engage, afkomstig van het mijlpaalalbum Alive or Just Breathing uit 2002.
Met het sfeervolle A Silent Guard toont de band bovendien dat zij moeiteloos buiten de vertrouwde kaders durft te treden. De instrumentale afsluiter Inter Arma brengt tenslotte de rust terug en vormt een waardige en bezinnende afsluiting van dit indrukwekkende jubileumalbum.
Op deze tiende langspeler bewijst Heaven Shall Burn opnieuw zijn meesterschap in het schrijven van meeslepende composities en krachtige riffs. De ruim twintig gastbijdragen die verspreid over het album te horen zijn, benadrukken de creativiteit en veelzijdigheid van het werk.