Rizky Biznizz? Nou, dat valt wel mee. Gewoon goed gemaakte melodieuze rock is niet zo heel erg risicovol. De muziekjes zijn aardig op safe met veel platgetreden paden; misschien lopen ze gevaar in het hokje “dertien in een dozijn” geplaatst te worden. De associaties kunnen uiteenlopen van Rick Springfield of Bryan Adams tot vele glam-rock bands en een milde AC/DC, en van alles daar tussenin.
Alle gekheid op een stokje; dit is absoluut niet vernieuwend of spectaculair op enig vlak, maar is gewoon wel heel erg goed uitgevoerd en is bovendien erg prettig consumeerbaar. Persoonlijk kan ik vaak een boost qua goed humeur krijgen van dit soort muziek. Dit doet het prima in de auto en op gezellige feestjes, denk ik zo. Een stuk meerwaarde in deze plaat meen ik ook te kunnen vinden in het spontane karakter van deze nummers; ze lijken met heel veel spelplezier ingespeeld. Ze zullen wel heel veel mazzel moeten hebben om hiermee het hele grote publiek te bereiken, want er zijn inderdaad wel heel veel in deze vijver aan het vissen. Neemt niet weg dat Kardang een zeer bovengemiddeld visser is.
Dit is het tweede album van deze Noren, die hun debuut We’re Not Dead Yet vorig jaar ook in eigen beheer hebben uitgebracht. Toch zien deze heren er niet meer uit als een stelletje jonge honden, die net uit de schoolbanken komen. Ook klinkt dit eigenlijk meer als een stel ouwe rotten die al een behoorlijk tijdje meedraaien, weten wat ze doen, en dat ook best goed doen. Waarschijnlijk zijn ze al een behoorlijke tijd bezig met muziek, maar hebben dit sinds kort pas aan de wereld willen of durven tonen. Persoonlijk ben ik daar best blij mee. Zoals de band zelf zegt; “dit is een demonstratie van old school rock ‘n’ roll met de volumeknop op 11, met liedjes over meisjes, vrijheid en motorritjes; geniet van het leven en wees gelukkig”! Daar hoef ik eigenlijk niet zo veel aan toe te voegen.