De uit Spanje afkomstige sludge, doom metal band Mothersloth weet waar het om draait. Loodzware in het ultra laag gespeelde gitaar riffs met trage drum en baspartijen ter ondersteuning. Soms met een vleugje Alice In Chains, zoals tijdens Once Human, om de sfeer nog verder te verhogen. Dat tweede nummer klinkt overigens overtuigender dan de rommelige opener Shadow Witch. Ook The Firemill laat zien dat Mothersloth er nog niet is. Vooral zangtechnisch valt het, net als tijdens de opener, door de mand. Wanneer het tempo flink naar beneden geschroefd wordt, zoals tijdens het logge begin van Doomsday Cyborg, kan de zanger het beter aan. Dat nummer explodeert op de helft overigens in een prima headbang stuk. De droge, eerlijke productie doet de muziek eer aan. Helaas valt de zwakke zang daardoor vaak meer op dan nodig. Het negen minuten durende titelnummer lijkt naar een climax toe te werken die maar niet komt. Jammer, maar wel een beetje tekenend voor de positie waar de band nu (nog?) staat. Het zit er in, maar het kan beter. Het vraagt nog wel wat werk om er te komen.
Mothersloth bandcamp
Mothersloth – Moon Omen
219
vorig bericht