De Nederlandse Ramona Verkerk brengt het debuutalbum van haar band Ramona uit bij het Antwerpse Starman Records. Ze laat zich begeleiden door een reeks Vlaamse dames. Met (gast)muzikantes van Isbells, Mira en School Is Cool kan je al ongeveer inschatten welke richting Ramona uitgaat: in popliedjes verpakt drama en dromerige, akoestische singer-songwritermuziek. Toch zitten er genoeg weerhaakjes aan dit debuut om de gemiddelde rock-fan te plezieren. Bij momenten komt Ramona in de buurt van Joni Mitchell, CoCoRosie, Kurt Weil of een brave PJ Harvey. Die invloeden deed ze op toen ze op de Toneelacademie van Maastricht wegens ‘te anarchistisch’ doorverwezen werd naar de afdeling Kleinkunst van Studio Herman Teirlinck in Antwerpen en daar bleef hangen.
Voor echte rockers zal dit misschien nog wat te braaf zijn. Een aantal liedjes vragen gewoon om strakke, harde drumslagen van bv. Isolde Lasoen (op Blackbird) of een scheurende gitaar van bv. Carol Van Dijk (op Pirate). Dat komt misschien nog op een volgend album, maar eerst is er Ramona, het debuut.
Ramona wisselt op dit album bijna vrolijke liedjes af met brokken donker drama, maar telkens verpakt in schijnbaar lichtvoetige, breekbare en meerstemmige folkpop. Soms doet die dromerige meerstemmigheid een beetje denken aan This Mortal Coil, zoals op Demons en Wolves, maar met een piano erbij, zoals op Fool en Deer, en ook op On My Own zit ze meer in het straatje van Agnes Obel.
Dit debuut is een mooi begin. Nederland mag hopen dat Ramona straks niet enkel in Vlaanderen aanslaat.
https://www.facebook.com/pg/Ramonathemusic/videos/?ref=page_internal
Ramona – Ramona
488
vorig bericht