Hij is vooral bekend als gitarist van Winger en Dokken, maar speelde ook in de band van Alice Cooper, Dokken en Night Ranger en was als beginnend muzikant al actief bij onder andere Chaka Khan en The Bee Gees. Met A View From The Inside heeft hij nu zijn derde soloalbum uitgebracht.
Kip Winger zei ooit over hem dat hij de riffs zo uit zijn mouw schudt en ook David Coverdale is zeer lovend over zijn compositorische kwaliteiten. En het is waar, als ik naar zijn werk met Winger luister zijn het de riffs die me bijblijven en niet zozeer de solo’s. Je kunt je dan afvragen of een instrumentale gitaarplaat maken de beste keuze is, dat zijn vaak toch solo’s-met-begeleiding. Te meer omdat hij niet iemand is die een heel duidelijke eigen stijl heeft. Hij is meer een allround gitarist, zo een waar anderen graag mee werken omdat hij zich naadloos aan het project kan aanpassen.
Die keuze blijkt toch helemaal niet zo gek. Uiteraard staat A View From The Inside bol van het snelle gitaarwerk, maar waar ik bij bijvoorbeeld iemand als Joe Satriani meestal niet tot het einde van het album geboeid kan blijven, slaagt Beach daar wel in. Dat is enerzijds omdat hij de nodige variatie weet aan te brengen, maar anderzijds omdat hij de solo’s vaak weet in te bedden in verrassend goede melodieën zoals je die hoort op instrumentale albums van Paul Gilbert, Steve Morse of Neal Schon, of bijvoorbeeld op een van mijn favoriete instrumentale gitaaralbums, Jeff Watson’s Lone Ranger.
Natuurlijk, het blijft een instrumentaal gitaaralbum en dat ligt niet iedereen. Maar als je iets instrumentaals van een van de bovengenoemde gitaristen in de kast hebt staan, raad ik je aan om zeker eens te luisteren. Van een shredfest als Whiplash, de retefunky fusion van Attack Of The Massive, de blues van Hawkdance tot het dromeriger Sea Of Tranquility, Beach laat op dit album horen dat hij shredden weet te combineren met fraaie composities. En hoewel het gros qua stijl redelijk voorspelbaar wel in de fusionhoek te vinden is, gooien zowel Beach als zijn begeleiders, waaronder Phillip Bynoe (Steve Vai) en Michele Luppi (Whitesnake), er genoeg andere stijlen tussendoor om te zorgen dat je moeiteloos het einde van het album haalt.
A View From The Inside is inderdaad het onvermijdelijke shredfest, maar wel een van de betere.
Reb Beach Facebookpagina
Reb Beach – A View From The Inside
264