Na de muzikale interpretaties van de eerste wereldoorlog op de laatste albums, heeft de band voor deze nieuwste plaat een muzikale tijdreis langs verschillende grote historische krijgsfiguren in petto. Dit gaat van Julius Caesar tot Napoleon en Genghis Khan tot Joan of Arc, maar ook minder bekende krijgsheren als Miyamoto Musashi uit Japan en de Zweedse Gustavus Adolphus passeren de revue. Elf nummers die elk hun eigen centrale figuur als thema hebben.
De fascinatie voor (oorlogs)geschiedenis is wel bekend van deze band. Op zich kan deze thematiek ook wel passend zijn bij de bombastische metal van Sabaton, al zal niet iedereen zich hierin kunnen vinden, met de huidige in rap tempo toenemende wapenwedloop en oorlogen die steeds meer en dichterbij lijken te komen. De focus ligt bij dit album iets minder op het slagveld zelf, en is meer gericht op de mythische historische hoofdfiguren. Al zijn over deze hoofdrolspelers de meningen natuurlijk ook weer verdeeld.
Over naar de muziek zelf dan; Sabaton doet weer precies dat waar ze goed in zijn. Bombastische metal, die kundig in elkaar gezet is met degelijk spel en direct meezingbare (of meebrulbare) tekst stukken. De kolossale setting wordt direct compleet uitgebuit; opener Templars wordt ingekleurd met veel koorzang en bombastische additionele orkestratie. Je krijgt zo nu en dan een beetje zo’n klassieke Carmina Burana-achtige dramatiek in het geheel. Met het navolgende Hordes Of Khan galopperen de metalriffs weer in volle glorie en zijn de solo’s erg smakelijk. A Tiger Among Dragons heeft een erg lekkere riff en een creatieve ritmische invulling van enkele zanglijnen. Ook het uptempo Maid Of Steel met mooie afwisseling tussen staccato opgejaagd en de gedragen melodramatische passages is erg geslaagd.
De balans tussen traditionele metal en melodramatische bombastische melodielijnen schiet wel eens een beetje erg door naar bijna kitscherige dramatiek, maar aan de andere kant kan een pakkend oorwurm-gehalte deze mannen ook niet ontzegd worden. Enkele nummers die echt een beetje afwijken van de standaard Sabaton receptuurvariaties zijn ook aanwezig. Het lichtelijk oosters ingeklede Impaler, dat me soms richting Gates Of Babylon van Rainbow of Led Zeppelin’s Kashmir doet denken, met een solo die van mij nog veel langer had gemogen, is een aangenaam buitenbeentje. Ook het in Zweeds gezongen Till Seger is weer eens wat anders, maar ook deze voor niet-Zweedse luisteraars onverstaanbare hekkensluiter hebben ze toch op één of andere manier die oorwurm behandeling meegegeven zodat het waarschijnlijk wereldwijd fonetisch meegebruld zal worden. We zullen zien, hoe en welke nieuwe nummers live klinken in de Ziggo op 1 december.