Maar liefst 21 bands, die hun interpretatie van een Kyuss klassieker presenteren op deze plaat. Kyuss wordt beschouwd als één van de meest invloedrijke grondleggers van de desert-rock of stoner, die ook nu nog steeds heel veel bands muzikaal inspireert. Ook zijn er nog steeds nieuwe luisteraars die dit genre ontdekken en met graagte verder verdiepen in de voorvaderen van deze stroming.
De recente tribute platen van Ripple Music, Pale Wizard en Glory or Death Records, waarbij bands uit hun stal klassiekers van onder andere CCR, Alice Cooper of Thin Lizzy in lompe stoner interpretaties laten horen, waren allen vermakelijk tot zeer goed te noemen. Nu heeft Witching Buzz een tribute album van stoner bands die hun grote voorbeeld eren met hun bewerkingen. Wanneer bands die gewoonlijk al aan het genre gelinkt kunnen worden, een stoner uitvoering van de uitvinders van het genre ten gehore brengen, zijn de verrassingen niet zo heel groot in veel gevallen.
Opener Son Of A Bitch van Amammoth is misschien wel net zo gruizig en lomp, maar de overvloedig galmende echo’s en het zompige totaalgeluid mist duidelijk de scherpte van de individuele instrumenten, zoals het origineel van Kyuss. Gewoonlijk kan ik de werkjes van Sonic Wolves erg waarderen, en hun versie Thumb is dan weliswaar een stukje “lichter” dan het origineel, maar ze hebben er een heel aardige eigen draai aan gegeven en het soleerwerk is gewoon erg lekker. Rhino komt met hun Green Machine heel dicht in de buurt van de meesters en zo zijn er nog wel een paar, terwijl er ook een paar zijn, die toch behoorlijk afwijken van de originele versies.
Een paar wil ik er nog even apart uitpakken. Rainbow Bridge gebruikt fraai de slide gitaar in hun versie Apothecaries’ Weight en weet knap het sfeertje van dit nummer (op een ander manier) wel vast te houden. Fuzz Evil en 3 Weeler Band kende ik nog niet, maar ga ik na deze Supa Scoopa And Mighty Scoop en 100 ° eens verder uitzoeken. De echt even andere benadering van Space Cadet en One Inch Man door Doctor Doom (een stuk minder doom dan je verwacht; maar wel erg smakelijk) en Loose Sutures zullen misschien niet optimaal door de zware Kyuss liefhebbers gewaardeerd worden, maar hebben wel echt iets pakkends. Phototropic van Wet Cactus (nog zo’n fijn bandje!) heeft een net iets lichtere uitvoering van het heerlijke “onder water”-begin, maar maakt het aan het einde helemaal goed, met mooie dubbele gitaarlijnen die echt iets toevoegen. Waarschijnlijk zal niet iedere uitvoering bij alle liefhebbers van Kyuss evenveel aanspreken, maar dit is welzeker een mooie verzameling bewerkingen, waarbij vast bij veel luisteraars, net als bij ondergetekende, een paar “nieuwe”, nader te onderzoeken bandjes aanwezig zijn.