Tank86 – Obey

Sinds 2005 maakt Tank86 menige zaal in Europa onveilig met hun, naar eigen zeggen, instrumentale verwoesting. Na tours met Dozer, Monster Magnet, The Truckfighters en Karma To Burn was het tijd om de tweede langspeler op te gaan nemen, een langspeler die door een succesvol Kickstarterproject werd gefinancierd.
Obey lijkt een logisch vervolg te zijn op het debuutalbum Rise. Een album waarin drums, gitaren en basgitaar de hoofdpersonen zijn en de zang wederom achter is gebleven. Zelf ben ik niet zo’n fan van louter instrumentele nummers, maar Tank86 weet in de nummers genoeg kracht te stoppen, zodat ieder nummer zijn eigen verhaal weet te vertellen. Zeer positief is dat de band een muzikale muur weet neer te zetten die gestoeld is op een stevige metalleest. Geen egotripperij en langdurig ‘gepiel’ maar vanuit een sterke basis herkenbare riffs en een krachtige melodie. De basis is in alle nummers de ‘rode draad’ in het verhaal. Na menige variatie komt de gehele band ook daar steeds terug, wat het luisteren aangenaam maakt. Titelnummer Obey krijgt daardoor de nodige spanning mee, terwijl Conquistador met het zwaardere karakter de luisteraar op een ander been zet, zeker door gebruik te maken van het geluid van de koperen blazers. In Tarhunt hebben we de te maken met zo’n oude diesel. De start verloopt niet geheel snel, maar de nodige versnellingen in het nummer geven het nummer genoeg ‘body’ mee. Langzamerhand besef ik dat juist Obey een alleraardigst product is en besef dat Tank86 niet zomaar wat nummers speelt. Prachtig element op Obey is het nummer Void. Je kunt niet echt van een ballad spreken, maar het minimale gitaargeluid in combinatie met een maximale ritme doet mijn oren wel spitsen.
Met Obey laat Tank86 horen dat ook instrumentale rock een plek mag innemen en weet ook mij te overtuigen met dit album.