Meesterwerk van een meester muzikant. Michael Laird weet nog steeds een compleet eigen maar herkenbare sfeer te scheppen. Pretty Haunted Things staat vol met darkfolk met een vleugje middeleeuwse en oosterse invloeden. De muziek kan echter net zo makkelijk als wave met duistere pop omschreven worden. De kunst is het schrijven van interessante liedjes. Met een kop en een staart. Waarin details en de mooie (samen)zang van Ericah Hagle, Michael Laird, en Bret Helm de rustige ankerpunten vormen. Het uitgebreide pallet aan muziekinstrumenten maken Pretty Haunted Things een uitdagende ontdekkingsreis. Met als belangrijkste eigenschap dat het steeds als Unto Ashes blijft klinken. Zelfs als het om een cover van Gary Numan gaat (My Dying Human) of een muzikale bewerking op teksten van Edgar Allen Poe (Alone) of Emily Bronte (Fall Leafs Fall). De plaat bevat de bijzondere eigenschap dat je als luisteraar regelmatig even stil valt. In een moment van bezinning. Bevangen door de schoonheid van de muziek. Zoals op het gedurfde ingetogen White Noise (van Ericah Hagle) en het indrukwekkende Don’t Ask Me If I’m Crazy. Wat een prachtige plaat.
Unto Ashes
Unto Ashes – Pretty Haunted Things
301
vorig bericht