Ville Valo is natuurlijk het meest bekend als zanger van Gothic rockband HIM. De Fin brengt onder VV zijn nieuwe soloplaat uit. De vergelijkingen met HIM zijn snel gemaakt. Neon Noir is in vergelijking met die band meer popmuziek met een rockrandje. Harde gitaren zijn namelijk een uitzondering en wanneer ze te horen zijn zitten ze veilig binnen de enigszins plat geproduceerde marges. Luister bijvoorbeeld maar naar opener Echolocate Your Love, Saturnine Saturnalia of afsluiter van de plaat Vertigo Eyes. Zelfs de kortstondige gitaar eruptie in Echolocate Your Love komt niet helemaal uit de verf. Neon Noir is namelijk meer gericht op aalgladde (semi-)ballads zoals Run Away From the Sun, het titelnummer, Baby Lacrimarium, In Trenodia en Loveletting. Het maakt dit album met recht een luisteralbum. Wat betreft spanning en sensatie is er weinig te vinden. Het is vooral gericht op dromerige dagen waarin deze muziek uitstekend gebruikt kan worden als achtergrondmuziek. Toch weet Ville Valo het met smaak te brengen. Voor de fans van zijn stem of de oudere fans van HIM is het best een aardige plaat. Helaas is het ook niet meer dan dat.
VV – Neon Noir
440
vorig bericht