Een uitnodiging voor een Beloise Session in Basel is als het verkrijgen van een kwaliteitskeurmerk. Dit is voor fijnproevers. Gary Moore mocht hier op 13 november 2008 zijn kunsten vertonen, en deed dat met verve, zoals we na beluisering van dit album wel kunnen concluderen. Nu moet ik wel zeggen, dat ik de man nog nooit op een mindere avond heb meegemaakt (en ik heb aardig wat concerten van deze veel te vroeg overleden gigant mogen bijwonen).
Een podium zonder poespas, gewoon een heel goede band met één van de allergrootsten op gitaar, wat mij betreft. Gary Moore speelt in Basel met Pete Rees op bas, Vic Martin op toetsen en Brian Downey (ex-Thin Lizzy) op drums. Gary neemt zijn tijd in de opbouw en afbouw van zijn fenomenale solo’s, die weer compleet uit de tenen komen; wat een expressie! In gedachten zie ik tijdens het beluisteren zijn kenmerkende expressieve lichaamstaal en grimassen. Voor mijzelf is I Love You More Than You Will Ever Know de verrassing van dit album. Deze track, afkomstig van zijn laatste studio album Bad For You Baby, is bij het grote publiek niet zo bekend, maar wordt met uitzonderlijk inlevingsvermogen vertolkt en is dan ook zo’n nummer wat je als luisteraar helemaal kan invoelen en meebeleven. De hier gespeelde versie van de Thin Lizzy klassieker Don’t Believe A Word is trouwens ook wel erg lekker. Maar natuurlijk zijn de gepresenteerde uitvoeringen van de “hits” Still Got The Blues, Oh Pretty Woman en Walking By Myself ook om door een ringetje te halen.
Ook de stem van Gary kan mij als liefhebber echt raken, de man is een ras-muzikant, die alles vanuit zijn hart lijkt te doen en zijn vocale vertolkingen komen (soms ietwat afgekapt) heel oprecht over. Toch kan ik me voorstellen dat niet iedereen deze stem (vooral live) niet echt mooi kan vinden. Die gitaar echter, tja, daar kun je toch eigenlijk niet omheen, dat is gewoon magisch. Het blijft verbazingwekkend hoe hij met geweldige timing en expressie, met die kolenscheppen (heb je die handen en vingers wel eens goed bekeken?) de dunne snaren precies goed kan “aanvallen”; geweldig!
Misschien is dit aan één kant wel de zoveelste live/best of plaat, met weer veel diezelfde nummers, maar de fans (inclusief ondertekende) kunnen toch nooit genoeg krijgen van deze Master Of The Strings, en zullen ook deze weer in de kast willen hebben, omdat deze versies toch weer net anders zijn. Gary zit zelf altijd helemaal “in” zijn liedjes en vooral de solo, een solo die altijd mede bepaald wordt door het moment, en dat kan je als luisteraar mee-ervaren. Ik kan me nog die uitzending van Barend en Van Dorp herinneren waar Gary diep verzonken in zijn solo, iets te lang doorging, en de tweede helft van het programma zo’n beetje opsoupeerde. Stiekem hoop ik trouwens dat die nummers die hij samen met Neil Carter had geschreven in 2009 of 2010 (die waarschijnlijk nog ergens op een plank liggen te verstoffen), nog eens uitgebracht worden; dat zou echt voor heel veel fans een zeer gewaardeerde toevoeging aan de collectie kunnen zijn. Deze Live From Baloise Session is verkrijgbaar op CD/Blu-ray en dubbelelpee in verschillende kleurtjes.