Maurice van der Zalm:
Het was KISS die mijn prille jeugdjaren op zijn kop zette. Met de extravagante shows, de prachtige outfits en betoverende muziek wist KISS mijn hart te stelen en dat gevoel van toen is in de afgelopen veertig jaar niet meer veranderd.
Naast Paul Stanley, Gene Simmons en Peter Criss was zeker Spaceman Ace Frehley een blikvanger van de band. Zijn kostuum eind jaren zeventig sprak en spreekt tot de verbeelding en zijn gitaarspel wordt nog altijd geroemd.
Het is dan ook een schok om te horen dat Ace, oorspronkelijk Paul Daniel, Frehley na een val in zijn eigen opnamestudio aan de gevolgen hiervan op 16 oktober is overleden.
Hij was erbij toen KISS de eerste schreden op het muzikale vlak zette in 1973. Zijn gitaarspel werd toen al geroemd en zijn solo-album in 1978 stond hoog in de Amerikaanse hitlijsten. Hij deelde daarna mee in het succes met het album Dynasty, maar werd vanwege overmatig drugs- en drankmisbruik de deur gewezen in 1982. Hij pakte de draad op met zijn band Frehley’s Comet en maakte drie aantrekkelijke albums.
Daarna werd het wat stiller rond Ace Frehley tot hij, tot verrassing van de vele fans, aansloot bij de MTV Unpluggedversie van KISS. Aansluitend volgde een Farewelltour waarbij de fans na jaren getuige mochten zijn van de oorspronkelijke KISS. Zelf mocht ik het ervaren in Rotterdam in 1996 en in Utrecht in 1997. De ultieme droom werd werkelijkheid. Helaas was het van korte duur en verliet Ace Frehley KISS ten tweede male.
De relatie van Ace Frehley met Paul Stanley en Gene Simmons is sindsdien nooit echt meer goed van de grond gekomen. Ook met zijn solo-carrière heeft hij nooit meer het echte grote succes kunnen behalen. In 2024 bracht hij zijn laatste album 10.000 volts uit.
Feit blijft wel dat Ace Frehley, zeker voor de KISS-fans, tot de dag van vandaag tot de verbeelding is blijven spreken en zijn dood als gevolg van een hersenbloeding die hij opliep eind september kwam als een schok.
Ace Frehley zal tot in lengte van dagen herinnerd worden als de sensationele solo-gitarist van de ‘hottest band in the world’ waarbij hij verantwoordelijk is voor klassiekers als Shock Me, Strange Ways, Cold Gin, Fractured Mirror en Parasite.
Cor Schilstra:
Alweer een jeugdidool vertrokken naar de eeuwige jachtvelden; Ace Frehley, oftewel Space Ace, de originele Kiss gitarist is op 74 jarige leeftijd overleden. Een paar weken geleden was Ace in zijn thuisstudio ten val gekomen en moest vanwege een ziekenhuisopname zijn verdere toerdata afzeggen. Ace heeft in het bijzijn van zijn familie zijn laatste momenten beleefd.
De ietwat houterige bewegingen, de knieën tegen elkaar om de noten helemaal uit de tenen te persen, de expressie en geweldige timing en de nonchalant ogende aanslagen die zo raak en indringend waren; we zullen ze niet meer van de man zelf kunnen horen. Ace was een held! Voor mij en vele anderen.
Eén van mijn allereerste elpees was Dressed To Kill van Kiss. Ook de klassieker Rock ‘n’ Roll All Nite staat hier op, maar ook mijn persoonlijke favorieten She en Gettaway. She vanwege die legendarische solostukken van Ace en Getaway door die geweldig catchy riff, geschreven door Ace. Toen ik jaren later een tijdje in een Kiss coverbandje heb gespeeld, was de voorwaarde dat we in ieder geval ook Getaway zouden spelen.
De door Ace geschreven nummers Cold Gin, Shock Me, en Parasite zijn echter wel onmisbare klassiekers in het Kiss repertoire geworden en naar mijn persoonlijke smaak zijn nummers als Strange Ways en eerder genoemde Getaway echt zwaar ondergewaardeerd. Het soloalbum van Ace uit 1978 was met afstand het sterkste van de vier. Terwijl veel mensen om me heen destijds Dynasty heel veel draaiden, werd bij mij thuis deze soloplaat helemaal grijs gedraaid. Vooral die hele A-kant kon ik helemaal opgaan in mijn luchtgitaarspel. Een behoorlijke tijd later, heb ik zelf ook de stap gewaagd om zo’n strijkplank met zes snaren proberen te bespelen. Al vanaf het begin moest dat een Gibson Les Paul (imitatie) worden natuurlijk. Een heel groot succes is dat spelen niet geworden trouwens, maar een enorme uitlaatklep is het nog steeds! Ace was een ware bron van inspiratie en zijn muziek zal hier nog veel gedraaid worden. Misschien kan hij nu samen met die andere grote held van me, Gary Moore, daarboven op een wolkje, nog heel veel mooie muziek maken.