Axxis – Kingdom Of The Night II black version

Het is alweer vijf jaar geleden dat de uitstekende laatste studio-cd Utopia van Axxis uitkwam. En daarmee werd, mede door een liveDVD het twintigjarig bestaan gevierd. Ondertussen hebben de heren de cd reDISCOver(ed) nog uitgebracht en drumt Dirk Brand alweer een aantal jaartjes mee op de drumkruk. De band rond zanger Bernhard Weiss en toetsenist Harrie Oellers komt anno 2014, precies vijfentwintig jaar na het debuut, met Kingdom Of The Night II in een witte en een zwarte uitvoering. Geen dubbelcd, maar twee afzonderlijke schijfjes. En zoals Yin bij Yang hoort en duisternis bij licht, zo horen beide cd’s ook bij elkaar.
De elf nummers op de zwarte versie zijn een stuk steviger dan de nummers op de witte versie. En dat voelt gewoon ontzettend goed. Het titel- en openingsnummer Kingdom Of The Night kent een stevig geluid en loopt lekker. In eerste instantie moet ik altijd weer even wennen aan het stemgeluid van Bernhard Weiss, maar al kenmerkt zijn zang mede het geluid van de band. In Venom gaat de Duitse trein onverminderd door. Ook hier een pakkend refrein dat samen met een herkenbaar stevige muzikale basis het nummer genoeg ‘body’ geeft. In Beyond The Sky gaan er wat meer kolen op het vuur en stijgt de snelheid. De tempowisselingen in het nummer geven het geheel een dynamisch karakter en de langgerekte zang van Bernhard in combinatie met de meerstemmigheid op de achtergrond maken het af. Er is tevens nog een fraai een-tweetje in de gitaar- en keyboardsolo. Met het nummer The War spiegelt Axxis onze huidige maatschappij. Bernhard klinkt in het begin als Jon Anderson. Het trage tempo zet een solide basis neer voor wederom een goed nummer. Tempo vinden we weer terug in Soulfire. Hoewel deze zwarte versie de stevigere kant van Axxis laat horen, komt het lieflijke liefdesliedje More Than For One Day even voorbij. Even rust en genieten van het keyboardspel van Harrie Oellers. Een geluid dat in alle nummers wel aanwezig is maar ook in Lie After Lie goed naar voren komt. Ook het maatschappijkritische element komt hier om de hoek kijken. Evenals in Mary Married A Monster (our version). Het nummer laat op de witte editie de versie van de vrouw, het slachtoffer horen. Op deze cd laten de heren hoe zij daar over denken. Gewoon: ga weg bij die man.  Axxis weet ook hier het refrein een dusdanig karakter mee te geven binnen een goed opgebouwd nummer dat je je meteen aangetrokken voelt tot het nummer. Vijfentwintig jaar. Daar hoort dan ook een nummer in de Duitse taal bij en dat komt terug in lass dich gehn. De cd besluit met Bites Inside waarbij het intro ook op een Rammsteincd aangetroffen zou kunnen worden. Het tempo ligt lager, maar het nummer ligt ook meer tegen de metal aan. Muzikaal is het nummer zeker minder luchtig.
Kingdom Of The Night laat een band horen die nog lang niet uitgerangeerd is en springlevend. Muzikaal geen pretenties, maar gewoon goede nummers waarin melodie een belangrijke plaats inneemt. Nog maar minstens vijfentwintig jaar.