Dat was omdat Black Stone Cherry zich op deze EP gewaagd heeft zes bluescovers. Niet minder dan drie van Willie Dixon (Built For Comfort, Hoochie Coochie Man en I Want To Be Loved), een van Muddy Waters (Champagne And Reefer), een van Freddie King (Palace Of The King, geschreven door Nix, Dunn en Russell) en een van Albert King (Born Under A Bad Sign, van Bell en Booker T. Jones). Dat zijn allemaal overbekende songs, die stuk voor stuk meerdere legendarische versies kennen.
Enigszins tot mijn verbazing heeft het viertal uit Kentucky ze volledig naar hun hand weten te zetten. Het zijn lekker zware en zompige versies geworden met grommende baspartijen en heavy riffs, waarbij de solo’s veel minder belangrijk zijn dan de groove. In stevig hardrockende uitvoeringen is Chris Robertson met zijn grommende zang in zijn element.
De hele band verdient echter een compliment. Alle zes de tracks swingen de pan uit, zonder aan kracht te verliezen. De tracks mogen dan overbekend zijn, Black Stone Cherry heeft er een overtuigende eigen draai aan weten te geven. En dat mag je rustig heel knap noemen.
Ik zet ‘m nóg maar een keer op, geloof ik.
Black Stone Cherry website