Bleed Again – Transition (EP)

Twee jaar geleden kwam Bleed Again sterk naar voren met het eerste echte album Momentum waarin het vijftal uit Brighton liet horen een sterk geluid neer te kunnen zetten. Sindsdien is er wat veranderd in de bezetting, toen bassist Jonathan Liffen afgelopen jaarwisseling besloot om Bleed Again te verlaten. Op de nieuwe EP Transition is het dan ook bassist en zanger Sam Jones die de honneurs waarneemt binnen de band.
Toevalligerwijs is het omgaan met veranderingen het centrale thema van de EP. Een EP die uitgebracht is als geste naar de fans. In eerste instantie is de EP geïnspireerd door de persoonlijke veranderingen sinds Momentum uitgebracht werd. Drie van de leden zijn vader geworden in de afgelopen twee jaar en de combinatie van touren en het familieleven zorgde ervoor dat het perspectief wat aan verandering onderhevig is.
Transititioning start met een dubbel gitaargeluid. Akkoorden in een akoestische setting worden vergezeld van een scherpe melodielijn. In het vervolg dat als The Awakening is aangeduid, wordt de melodie verder uitgebouwd maar ligt het karakter in een zwaarder segment. The Awakening gaat erover dat je ook in moeilijke tijden niet bij de pakken neer moet gaan zitten en je verantwoordelijkheden moet kennen en dat je jezelf maar wakker moet schudden, vooral voor diegene om je heen. De compositie is naar voren geschoven als eerste single en laat wel goed horen waar Bleed Again voor staat.
Out Of Time wordt in eerste instantie bepaald door een gitaargeluid dat doet denken aan Parkway Drive. Grunts en clean vocals worden ook hier mooi afgewisseld waarbij de clean vocals in het refrein zorgen dat de compositie naar een hoger niveau wordt getild. Wanneer zanger James Dawson zijn strot laat vibreren in de grunts volgt de band op de voet met een mooie krachtige muzikale ondersteuning. De basis gitaarmelodie komt regelmatig terug en zorgt ervoor dat Out Of Time al snel in je gehoorgang blijft hangen en je aambeeld doet trillen van genot.
Failure heeft een sterke groovende basis waarop het geheel is opgebouwd. Ook hier ligt er, net als in Out Of Time, een fraai gitaargeluid als decor dat voor een leuke twist in de beleving zorgt. Het drumwerk is goed opzwepend en de compositie bouwt vanuit de basis sterk op. Failure ligt gemakkelijk in het gehoor en door een herkenbaar refrein en een aanstekelijke melodie pak je het vrij snel op.
In Sick gaat Bleed Again twee kanten op. Enerzijds ligt het karakter wat meer in het zwaardere segment, maar aan de andere kant is het een compositie die je meteen meezingt door de vrij eenvoudige doch doeltreffende tekst. Na twee minuten is er een frisse break(down) waarin de zang krachtig naar voren komt met slechts wat drumslagen als achtergrond tot het gitaargeluid langzaam aanzwelt en je weer naar het refrein toe dirigeert.
Transition is een prettig tussendoortje van deze Britten van Bleed Again. Met Momentum overtuigde de band mij, maar na twee jaar was ik ook wel wat ongeduldig geworden naar nieuw werk. De vijf composities op Transition houden me wel weer even zoet. Prettige muziek met een metalcoretintje.