Bleeding Through is in de metalcore explosie van de vroege 2000s altijd één van mijn favoriete bands geweest in het genre. Dit komt voornamelijk door het album This Is Love, This Is Murderous wat mijn voorliefde van harde muziek met flarden Boondock Saints (één van mijn favoriete actie films) uitstekend wist te combineren. Het is ook een band die niet ineens een pak melodieuzer is gaan klinken. Ze hebben altijd wel een beenharde sound gehad, vooral door de heerlijke vocals van de imposante Brandan Schieppati. Soms mochten de toetsen iets meer ruimte krijgen, maar het klonk nooit mierzoet. Het is dan ook een welkome verrassing dat met NINE eindelijk, na een afwezigheid van 7 jaar, weer een nieuwe Bleeding Through te beluisteren is.
Zoals we gewend zijn van Bleeding Through klappen ze er gelijk bovenop. Gallows en Our Brand Is Chaos geven de luisteraar weinig ademruimte, behalve de spaarzame toetsen in het tweede nummer. Die toetsen geven het album een horror sfeertje mee, iets wat we al vaker gezien hebben op de latere Bleeding Through albums.
Dead, But So Alive komt dan ook weer op volle snelheid binnen en net voordat je luisteraar denkt “oeh dit wordt wel heel eenvormig” starten ze ineens clean vocals in. Deze zijn okay, maar niet van een heel hoog niveau. Het doet zijn werk, maar het mist wel wat kracht. Het geeft de luisteraar wel de ademruimte die het album af en toe nodig heeft. Het geluid is namelijk wel erg vol geplamuurd. Dit is een euvel waar Bleeding Through wel vaker mee te kampen heeft, waardoor een heel album voor de niet geïnitieerde luisteraar best vermoeiend kan zijn.
Er staan ook een paar samenwerkingsverbanden op. Lost In Isolation is de eerste die we treffen en is een samenwerking met God Forbid. De vocale combinatie werkt erg goed en zorgt voor de nodige afwisseling. De vrouwelijke vocalen wisten mij in eerste instantie niet te overtuigen, maar ook die beklijven steeds beter na meerdere luisterbeurten. Fijn dat dit ook een meer mid tempo nummer is.
I Am Resistance is het nummer met Comeback Kid. De industriële toets die onder het nummer ligt is heel fijn en ook hier passen de vocals uitstekend samen. Qua sfeer grijpt dit het meest nog terug naar This Is Love, This Is Murderous. Dat is voor ondergetekende alleen maar een dikke plus. Maar de laatste samenwerking, War Time, met Brian Fair van Shadows Fall bevalt mij het meeste. Vooral het drumwerk op dit nummer is wat er uitspringt, de breakdowns zijn goed geïntegreerd en ook in het nummer zelf is er veel afwisseling te bespeuren.
Ik wil niet elk nummer langs gaan, maar Bleeding Through heeft hier een dijk van een album neergezet binnen hun oeuvre. Naar mijn mening één van de betere albums die de heren en dame hebben neergepend. Wat een manier om je weer op de kaart te zetten!