Ja hoor, het is ze weer gelukt! Sommor heeft weer een werkelijke parel van de eeuwige vergetelheid gered. The Bolton Iron Maiden is een wervelende psych/hardrock band uit Bolton, die actief was tussen 1970 en 1976. Geïnspireerd door Led Zeppelin, Cream, Free, Groundhogs en Andromeda, hebben ze onder andere in voorprogramma’s van UFO, Caravan en Thin Lizzy gestaan.
Pas in 2005 kwam de eerste CD van de band uit, met daarop 4 studio nummers, aangevuld met een achttal nummers livemateriaal. Hierna is in 2007 ook nog een album met (live opgenomen) covers en in 2018 een concept album (met een nummer waarop Don Airey meespeelt) verschenen op CD bij Perfect Pitch.
Deze nieuwste heruitgave op vinyl vangt aan met de 4 studionummers die ook op de CD uit 2005 stonden. Cracked Path komt lekker gedreven rockend binnen; moeilijk stilzitten en vergeleken met de navolgende nummers, redelijk recht-toe-recht-aan met catchy loopje. Enige overeenkomst qua instrumentale invulling met Hokus Pokus (Focus) zit wel in het pakkende Crawl Crawl Night Time, maar dit maakt het nummer er niet minder op; de drive neemt je helemaal mee en van echt jatwerk is naar mijn mening geen sprake. Een heel mooie opbouw in Cell Debris, waar de creativiteit en bevlogenheid vanaf spatten; die spontane “wow” uitroep zo bij aanvang van de laatste fase is heel typerend. Die laatste halve minuut wordt nog even een zoveelste wending aangezwengeld, die jammer genoeg veel te snel het nummer afrondt; dit had echt nog wel even door mogen gaan! Het gedreven, dwarse Red Sky heeft een bijzondere ritmische timing en het is bewonderenswaardig hoe tekst en zanglijn meegaan in alle wendingen en gekozen melodielijnen. Zo wordt dat tegenwoordig niet veel meer gedaan; dit is echt zo’n fenomeen van late sixties/vroege seventies prog-rock.
De tweede plaatkant bestaat uit drie live opgenomen tracks, waarvan vooral de laatste twee heerlijk luistervoer zijn. De ritmische huzarenstukjes van Exchange Is No Robbery zijn werkelijk fenomenaal en de meer dan tien minuten durende Maiden Flight is zo’n zeer smaakvol uitgebouwd epos waar, zoals dat in die tijd nog kon en mocht, alle instrumenten hun uitgebreide spotlight krijgen en zich (inclusief foutjes gemaakt “in the heat of the moment”) helemaal vol overgave te buiten gaan aan instrumentele escapades. De geluidskwaliteit van deze live registraties is eerlijk gezegd niet erg best. Ik heb bootlegs van veel betere kwaliteit gehoord, maar toch konden deze opnames me helemaal inpakken, door bijna zo’n gevoel alsof je er in levende lijve zelf tussen staat, en het helemaal mee kunt beleven. Na wat “speurwerk” in het reeds bestaande materiaal van deze heel fijne band, is de mooie conclusie, dat er nog meer lekkers ooit is vastgelegd; hopelijk mag ook dit materiaal uitgebracht worden op vinyl. Eén hele grote liefhebber is er in ieder geval bijgekomen.