Devil’s Degree’s debuutalbum is reeds ergens rond april dit jaar digitaal verschenen, maar heeft enige vertraging voor de review opgelopen. Bij streaming tracks is dat wel vaker het geval bij ondergetekende. Symfonische grunge is de omschrijving die de band zelf aan hun muziekjes toekent.
De band is opgericht in 2023, heeft een demo uitgebracht in 2024, en komt nu de met de eerste (digitale) langspeler. Zangeres Lilianne kan het geheel zo’n singer-songwriter, of soms zelfs Fleetwood Mac laagje geven, terwijl het keyboard vaak echt de symfo-kant opgaat en de gitaar bij vlagen richting Mudhoney kan doen denken. Soms komen ze mij qua keyboardsound trouwens wel iets te veel in de buurt van het goedkope Casio/Liquido-geluid (al had aandikken hiervan misschien ook zelfs nog commercieel interessant geweest). De liedjes doen vaak poppy-alto of grunge-achtig aan, wat versterkt wordt door de wisselwerking tussen de cleane en gruizige sound van de gitaar, in combinatie met de zanglijnen. Aan één kant zijn er legio bandjes die in deze vijver vissen, maar toch geeft die combinatie van smerige grunge met symfo keyboard, poppy elementen, een stukje dwarse muzikale koppigheid en eerlijk overkomende, eigenzinnige vocalen, het geheel wel een eigen smoel.
Dit lijkt me een band die voornamelijk muziek maakt voor de lol; spelen voor een goed gevulde plaatselijke kroeg of zaal, lijkt ze veel plezier te doen. De muzikanten zijn geen naïeve jonge honden (meer), dus de verwachting van volle stadions en een wereldtour zal niet meer aanwezig zijn, schat ik zo in. De liedjes zijn over het algemeen onderhoudend en netjes uitgevoerd, en gelukkig is niet alles volgens de vrij standaard structuren. Het donkere, dreinende Damaged heeft een mooie spanningsboog, al had hier een veel meer heftig ontsporende gitaarsolo naar mijn persoonlijke smaak echt nog iets extra’s toe kunnen voegen. Met het opzwepende punky Surreal gaat de band ook even net dat verrassende tandje harder er tegenaan; lekker! De langere nummers Again And Again en hekkensluiter D lijken nog een beetje een zoektocht met leuke ideeën, maar zullen hopelijk (mede door heel veel live spelen?) zijn weg vast vinden. Dat live spelen zal het verschil gaan maken voor Devil’s Degree, denk ik. In de basis zijn dit liedjes met potentie, die wanneer ze live goed overkomen, een heel aardig publiek voor zich zal kunnen winnen. Ze timmeren in ieder geval al aardig aan de weg in de Randstedelijke regio, dus probeer dit bandje eens mee te pikken, als ze in je buurt spelen.