Deze Franse metalband onder aanvoering van zanger/bassist Markus Fortunato komt alweer met het vierde album.
Fortunato speelt in de late jaren tachtig veelvuldig in de underground metal waarna hij mede de groep M.Z. vormt. Er worden zeven albums uitgebracht waarna Fortunato besluit om een nieuwe band te starten.
De band Fortunato bestaat naast Markus uit gitaristen Alex Faccinetto en Seb Vallée, en drummer Sly Tale. De nummers op het album stevig, snel en melodieus. De band combineert metal met invloeden vanuit de progressive en symphonic metal.
Muzikaal zit het allemaal erg sterk in elkaar, lekker in het gehoor liggende melodielijnen, sterk gitaarwerk en fijne basloopjes. Waar ik me gaandeweg het album wel aan ga irriteren is de zang. Fortunato klinkt als een slecht bij stem zijnde Ian Gillan op een slechte dag, en als je er op gaat letten is het Franse accent in de Engelse tekst ook niet bemoedigend. Jammer, maar dit brengt het luisterplezier wel een stevige klap toe.
Al met al een dappere poging, maar ik ga dit album niet nogmaals beluisteren. Na opnieuw de eerste drie nummers gehoord te hebben, haak ik af.