I Bleed…You Die en Me Against The World zijn daar geode voorbeelden van. In Me Against The World komen we een geode groove tegen in een uptempo ritme. Jammer echter dat Steiff in de hogere regionen niet optimaal tot zijn recht komt. De zwaardere zangstukken liggen hem meer. Tempo en groove komen we nog tegen in Piece Of The Action (waarbij ik telkens aan Action van Def Leppard moet denken, maar behalve de titel geen echte overeenkomsten kent). Gewoon geen fratsen en rücksichtlos tekeer gaan. Met Asylum begint de thrahsmetaalmoeheid een beetje toe te slaan bij mij. Het nummer dat gekenmerkt wordt door een wat kale productie loopt over The Reliever waarin het gitaarwerk wat rommelig overkomt. In het nummer Testify wordt het weer wat interessant door een fraaie wisseling in stijl en spel. Het gitaargeluid gooit het over een complete andere boeg, terwijl de drum onophoudelijk blijft doorpompen in een stevig ritme.
Emetic en het afwisselende Silence So Loud zijn nog leuk, maar zorgen er niet voor dat ik erg onder de indruk ben van Havoc. Er zitten een aantal prettige nummers tussen die ik zeker nog wel een keer zal opzetten, maar er zijn er ook genoeg die ik toch maar even skip.