Home Live review Godsmack – 013 (Tilburg) 19/06/2019

Godsmack – 013 (Tilburg) 19/06/2019

door Maurice Tonies
500 views 4 minuten leestijd

Het festivalseizoen is volop gaande. Bands zijn op reis door Europa om van festival naar festival te trekken. Deze festivals zijn meestal in het weekend, waardoor de bands meestal doordeweeks een dagje vrij hebben of op doorreis zijn om de volgende locatie op tijd te halen. Een uitgelezen kans voor de zalen om een band voor een exclusieve clubshow vast te kunnen leggen. Zo maakt vanavond de Amerikaanse band Godsmack hun debuut in 013!
Alvorens we zanger Sully Erna en zijn band aan de gang zien is het aan Call The Riot om de zaal van 013 op te warmen. De band uit Utrecht wordt vergeleken met acts zoals Halestorm en The Pretty Reckless, dus dat belooft heel wat. Vol overgave en enthousiasme gaat de band van start en horen we wat zangeres Natascha Rossel allemaal in huis heeft. Met vergelijkingen met de eerder genoemde female fronted-hardrockacts zou ons heel wat te wachten moeten staan, maar deze vergelijkingen moeten we helaas snel wat temperen. Call The Riot is lekker op dreef, Natascha zweept de boel graag op, maar daar blijft het zo’n beetje bij. De nummers worden ietwat eentonig en ook mag er aan de podiumpresentatie worden gewerkt. Elk bandlid lijkt op een eigen eilandje te staan en vindt dat op dit grote podium al meer dan spannend genoeg. Het zou de sound van Call The Riot meer dan goed doen om ook te experimenteren met een tweede stem. Laat een gitarist of drummer een keertje grommen, een tekst tot zich nemen of iets dergelijks. Dit resulteert in een vollere sound en in meer variatie.
Call The Riot speelt een kortere set dan volgens het bekende tijdschema is aangekondigd. Dit wil echter niet zeggen dat Godsmack een kwartiertje eerder begint. Het volgelopen 013 moet zelfs nog iets langer wachten dan verwacht, maar als de intromuziek klinkt gaat de menige meteen uit zijn dak. Godsmack laat een medley horen waarin allerlei klassiekers zitten verwerkt. Zo zingt men al luidkeels mee met We Will Rock You en Dream On, maar ook op Hey Jude willen de fans in zwarte shirts zich graag laten horen. Godsmack verschijnt ten tonele en trapt af met When Legend Rise, de titeltrack van het meest recente album van de heren uit de Verenigde Staten. Godsmack krijgt het voor elkaar om meteen de tent op zijn kop te zetten. De band is spot-on en heeft geen tijd nodig om in de juiste sfeer te geraken. In het buitenland speelt Godsmack voor veel grotere zalen en noemt deze avond dan ook een vrij snel een intieme show. Er is dan ook veel contact met het publiek, er worden handjes geschud en blikken uitgewisseld, maar er wordt vooral keihard gerockt!
Het is dan ook goed toeven in 013, de gitaren klinken, de drummer is in topvorm en frontman Sully weet wel hoe hij het publiek kan bespelen. Godsmack is relatief weinig in ons land te zien geweest, maar de fans zijn de teksten van weleer niet vergeten. Er wordt volop meegebruld op de heerlijke klanken, de vuisten gaan meervoudig de lucht in en dat mag ook gezegd worden voor de bekers bier die met regelmatig door de zaal vliegen. Na deze feestelijkheden presteert Godsmack het ook om de zaal even heel klein te maken. Zanger Sully roept op om alle lichten in de zaal te doven, een compleet donker 013 wordt vervolgens gevraagd om allemaal een lichtje op een telefoon te doen schijnen. Zo wordt het nummer Unforgettable inderdaad een onvergetelijk moment tijdens deze show, maar dat verbleekt al snel als het drum-epos Batalla De Los Tambores wordt ingezet. Tijdens dit meesterstuk wordt er een extra drumstel het podium opgereden, waarbij zanger Sully en drummer Shannon de muzikale degens kruisen. Genadeloze drumpartijen worden het publiek in geslingerd, waarbij de heren elkaar keer op keer aanvullen, uitdagen en opjagen. Een groter gejuich zal men vanavond niet meer horen in 013, wat een klasse! Na deze battle waarin al wat klassiekers te horen zijn passeren er in een medley nog een aantal oudjes van weleer. Godsmack weet wel hoe ze een menigte uit hun dak kunnen laten gaan. Wie echter na al die tijd nog steeds geen noot heeft meegezongen gaat in het laatste nummer alsnog voor de bijl. Godsmack speelt Come Together van The Beatles en wederom gaat de massa voor de bijl.
Het toegift wordt vervolgens heel klein afgetrapt. Zanger Sully vraagt graag de aandacht voor de eigen Scars Foundation, wat opkomt voor mensen die te kampen hebben met depressies en andere mentale problemen, waarna het toepasselijke Under Your Scars wordt gespeeld. Eventjes is de 013 heel klein, maar vervolgens trapt men graag het gaspedaal weer in en mogen de versterkers weer een tandje harder. Na het knallende Bulletproof besluit de band de show met hun grootste hit I Stand Alone. Voor een laatste maal gaat iedereen helemaal los en kijkt alweer uit naar een terugkeer van de heren naar Nederland. De band kondigt al aan dat men in maart volgend jaar weer door Europa tourt. Staat dan 013 toevallig weer op het menu? Dan staan we zeker niet “alone”!
Foto’s door Patrick Spruytenburg – Rockportaal.nl


Kijk ook eens naar