Met Fauna komt het Britste gezelschap Haken met een dijk van een progressieve rockplaat op de proppen. Vol met melodieuze en mooi opgebouwde nummers. Heftig gitaarwerk wordt net zo makkelijk ingewisseld door nerveus aanvoelende breaks. Het technische spel tussen hard en zacht is perfect op elkaar afgestemd. De langere nummers laten horen dat Haken de verschillende invloeden prima weet te combineren. Daar is het meer dan elf minuten durende Elephants Never Forget een uitstekend voorbeeld van. Over al dit (mooie) geweld zingt Ross Jennings op de toppen van zijn kunnen. Zijn stem wordt door al die wisselende stemmingen gedwongen melodieus en tegelijk krachtig te zingen. Gelukkig weet de band voor Ross ook de nodige rustpuntjes te creëren zoals op Lovebite en het zeer relaxte Eyes of Ebony. Dan klinkt hij helemaal als een vis in het water. Instrumentaal gezien laat Haken horen dat techniek niet tot een gebrek aan emotie hoeft te leiden. Hoewel er veel te genieten valt van moeilijke en uiterst vaardig bespeelde gitaar, bas, drum en keyboard blijft de muziek inspelen op het gevoel bij de luisteraar. Het vraagt wel wat gewenning en de nodige draaibeurten, maar dan ontvouwt zich iets moois. Tekstueel zit het wat uitdagender in elkaar dan – mogelijk – in eerste instantie gedacht. Op Fauna laat Haken horen dat de band in alles in balans is. Een plaat die rust uitstraalt. Dat is opmerkelijk te noemen gezien de hoge moeilijkheidsgraad van spelen. Voor fans van progressieve rockmuziek is Fauna een absolute must om te beluisteren.
Haken – Fauna
1,1K