Het Belgische Hooverphonic is jarig en dat moet gevierd worden! En dus reist de band van Alex Callier en Raymond Geertsen stad en land af om telkens weer twintig kaarsjes uit te mogen blazen, samen met het publiek. Vrijdagavond 25 november was de Tilburgse 013 de feestzaal van keuze.
Om de zaal alvast in feeststemming te brengen waren de landgenoten van Few Bits meegevraagd. Hun dromerige indie-pop deed mede door de fluwelen stem van Karolien van Ransbeeck meer dan eens denken aan de melancholiek van Mazzy Star en The Sundays. Gecombineerd met de sprankelende melodietjes van de band is het voorprogramma fris, en is het zo weer voorbij. Hopelijk laat deze band snel meer van zich horen!
Hoofdgerecht Hooverphonic laat vervolgens niet lang op zich wachten. De band is in volle oorlogssterkte aangetreden, en heeft bovendien een strijkersensemble met zich meegenomen. Sinds het vertrek van zangeres Noémie Wolfs hebben de twee overgebleven oer-Phonics Alex en Raymond gekozen voor niet één, maar drie nieuwe stemmen. Als eerste zangeres is Kimberly Dhondt aan de beurt, die zich ondersteund weet door Nina Sampermans. Beide vrouwen hebben een eigen stemgeluid, en geven daarmee nieuw elan aan bekende nummers van Hooverphonic. De laatste van de drie vocalen is voor het eerst geen vrouwenstem, maar behoort toe aan Pieter Peirsman, die de zaal muisstil weet te krijgen tijdens een adembenemende nieuwe versie van Vinegar & Salt.
Het is echter niet heel moeilijk om de zaal stil te krijgen. Misschien komt het doordat het een zitconcert is dat de zaal niet helemaal los komt. Dit feit ontgaat bassist Callier dan ook niet, de meest praatgrage Phonic van het stel die tijdens de nummers nogal eens een babbeltje maakt. Misschien is die keuze gemaakt omdat het concert niet uitverkocht was, misschien om een andere reden. Achteraf vraag je je af of die keuze de sfeer in de zaal ten goede is gekomen, en of het concert er beter van werd.
Van de drie nieuwe vocalisten maakt Peirsman de beste indruk. Hoewel zangeressen Dhondt en Sampermans respectievelijk herinneringen opwekken aan ex-Phonics Noémie Wolfs en Geike Arnaerts, zorgt Peirsman’s aanwezigheid voor een frisse wind door het Hooverphonics-oeuvre. Naast Vinegar & Salt getuigt ook zijn Burt Bacharach-versie van Sometimes van de nodige muzikaliteit. Callier en Geertsen hebben aangegeven een wisselend palet aan zangers wel interessant te vinden, naar het voorbeeld van hun voornaamste inspiratiebron Massive Attack. Tenminste, in het begin was dat zo. Zoals hoort op een verjaardagsconcert laat Hooverphonic in de toegift horen waar ze muzikaal gezien vandaan gekomen zijn, van toen tot nu. Het optreden was een fijne dwarsdoorsnede van twintig jaar muziek, eentje dat nergens verveelde en dat door nieuwe arrangementen her en der ook doorgewinterde fans op verrassingen kon trakteren. Hopelijk was dit niet het laatste feestje dat de band te vieren heeft.
Hooverphonic – 013 (Tilburg) 25/11/2016
255
vorig bericht