Na twee dagen met redelijk weer gaat het dan alsnog regenen in Biddinghuizen. De camping ontwaakt en het is heel wat frisser. De wolken zijn dreigender, maar een festivalganger raakt niet snel van zijn stuk. Een beetje festivalganger laat zich niet wegjagen. Vooral niet als er op de zondag van Lowlands nog zoveel moois te wachten staat. Een groot scala aan namen staan op het menu achter de grote torens die de Lowlandsingang sieren. Wat worden vandaag de hoogtepunten op deze alweer laatste Lowlandsdag?
Wie nog niet aan het ontbijt is toegekomen kan meteen bij Fink terecht. De zanger mag de dag openen in de Bravo. Fink speelt vandaag met band een heerlijk relaxte set, waarbij er aandachtig wordt geluisterd. Het laatste album van deze artiest staat centraal en op de achtergrond hangt een grote vlag met de afbeelding van het desbetreffende album “Hard Believer”. Zittend op zijn kruk komt het een na andere goedklinkende nummer voorbij, wat een perfecte manier om wakker te worden. Fijn in het gehoor klinkende basloopjes en fijn gitaarspel is waar het hier om draait. Tel hierbij het stemgeluid van zanger Fin Greenall op en je hebt de perfomance van Fink. Het is niet voor niets een ontbijtconcert op Lowlands. Halverwege de set komen er flinke manden met broodjes tevoorschijn die door de band in het publiek worden gegooid. Het is al knap als een artiest het niveau van zijn album live evenaart, maar Fink doet er vandaag een schepje bovenop. Wat een ideale opener voor deze dag die met afsluitende track en hit “Looking Too Closely” alleen maar een grotere dikke streep onder zijn show zet. Fink is een klasse apart.
Was het op zaterdagmiddag nog een hardcore-feestje in de Alpha om de dag mee te openen, nu is het tijd voor Hiphop met een hele grote H. Niemand minder dan Snoop Dogg mag zich gaan bewijzen. Maar wacht? Snoop Dogg is tegenwoordig toch Snoop Lion? Dat betekent toch dat hij meer reggae gaat laten horen? De set begint inderdaad met een nummer van zijn recente Snoop Lion-plaat, maar vervolgens is het allemaal Hiphop wat de klok slaat. De Doggfather heeft in de afgelopen jaren ontzettend veel hits gescoord. Is het niet onder zijn eigen naam, dan is het wel weer “featuring Snoop Dogg”. Eigenlijk is meneer Dogg wel de voorloper van Pharrell Williams. In een uur lang durende set horen we maar liefst zo’n vierentwintig nummers voorbijkomen. Variërend van Dr. Dre’s “Next Episode” tot aan Katy Perry’s “California Gurls”. Alles gaat in een rap tempo voorbij, waarbij hij geen moment voorbij laat gaan om even aan zijn joint te zitten. Het publiek gaat uit zijn dak bij het horen van de vele hits. “Drop It Like It’s Hot”, “P.I.M.P.” en “Jump Around” zijn slechts voorbeelden waarbij het helemaal los gaat. Springen, meezingen en rappen. Het is gesneden koek voor de rapliefhebbers die natuurlijk de tekst van “What’s My Name” ook niet vergeten zijn. Snoop Dogg is en blift de Doggfather en net zoals zijn afsluiter “Young, Wild & Free”.
London Grammar moest helaas op het laatste moment verstek laten gaan, maar Lowlands had al snel een vervanger gevonden. Niemand minder dan Gogol Bordello mag de plek komen opvullen. Dat betekent maar een ding, het wordt feest in de Grolsch-tent. Deze verwachtingen worden al snel waargemaakt als het feest meteen losbarst op Lowlands. Gogol Bordello speelde al eerder dit jaar op Pinkpop toen het enorm ging onweren. Net zoals bij Fiddler’s Green is er een grote verkleedkist opengetrokken. Kennelijk hoort dat bij dit soort acts en ook wil het publiek hier laten zien dat een bamboetak bij Lowlands hoort. De balkansounds en gypsypunk is waar Gogol Bordello in grossiert. Elk nummer is 100% dansbaar en het is slechts wachten op welk moment in het nummer de dans kan worden ingezet. Een uur lang mag de groep het publiek vermaken en dat blijkt een makkie. Er zullen ongetwijfeld heel wat mensen hebben gebaald met het afzeggen van London Grammar, maar de vervangers zorgen wel voor een spektakel. De teksten zijn soms wat moeilijk te verstaan door de snelheid, maar daar maalt niemand om. Het grootste feestmoment blijft toch wel “Start Wearing Purple” wat ook op deze zondag van Lowlands niet mag ontbreken.
Met “Promises Of No Man’s Land” zette Blaudzun zich dit jaar wederom op de kaart. Geen wonder dat hij de Alpha mag komen verblijden met een optreden. Zanger Johannes heeft een flinke band bij vandaag en trapt af met “Elephants” om vervolgens al snel zijn huidige geluidsdrager centraal te laten staan. Wat een klasse op dit podium. “Euphoria” en “Streets of Babylon” klinken al wat dreigend en dit heeft gevolgen. Het begint enorm hard te regenen en snel staat iedereen binnen in de tent te kijken. Een enkeling waagt zich nog buiten, maar binnen worden de poncho’s al snel uitgedaan. De leverancier van mogelijk het Album van het Jaar speelt onverstoorbaar door. Dit geldt ook voor zijn band, waarop simpelweg niets aan te merken valt. Blaudzun is alweer een tijdje op tour met dit album en zijn zegetocht zal na Lowlands ook gewoon doorzetten. De bezoekers in Biddinghuizen krijgen er zelfs een cover bij. Tijdens het nummer “Wasteland’ is er plek voor “Wicked Game” van Chris Isaak, maar vervolgens gaat de grote Blaudzun-show gewoon verder. Er wordt flink meegezongen tijdens single “Promises Of No Man’s Land”. Ja, de man uit Amersfoort heeft het goed voor elkaar. Echter zorgt het slechte weer wel voor meer geroezemoes in de tent, maar gelukkig is het nog niet zo dramatisch zoals in 2006, toen tijdens de Arctic Monkeys bezoekers gingen modderglijden vanaf de Alpha-heuvel. Blaudzun blijft een topper, wie kan hem stoppen?
Het blijft nog even regenen en het lijkt erop dat Skrillex op een mogelijk ongewenst grote groep bezoekers kan rekenen. Rockportaal heeft deze artiest niet op de planning staan en wil graag elders gaan kijken. Gelukkig komt er wat verbetering in de lucht, waardoor we richting India gaan waar op het podium al van alles aan de gang is. Er wordt druk gewerkt om St. Vincent op tijd te laten beginnen. Het is sowieso alle dagen druk met crew op de diverse podia. Het is een klus om altijd alles binnen de geplande tijd klaar te hebben. St. Vincent is ook een de artiesten met een nieuw album op Lowlands. Als de show begint zijn de ogen meteen gericht op zangeres Annie Clark is een echte show-vrouw die door haar bewegingen de aandacht trekt. De show is doorspekt met harde gitaren en elektronica, Maar ja, die zangeres, wat is het toch met haar. Met een aparte manier van lopen en vage blik is deze dame niet te doorgronden. Niet veel later gaat het compleet mis in het optreden. Kwaad gooit ze haar gitaar neer om vervolgens luid te tieren en vloeken. Nee, het is niet de dag van St. Vincent. Aan de zijkant krijgt de techniek er flink van langs als ze daarna weer terugkeert. Is dit onderdeel van de show of is er meer aan de hand? Het concert gaat ondertussen verder, maar de duivelse blikken naar de zijkant blijven. Op het podium staat een trapconstructie waar Annie zich als een stervende zwaan laat afglijden, maar er gaat weer commentaar naar de zijkant. Het is genoeg geweest, we komen wel voor een goede show en dat is helaas niet meer het geval. Achteraf blijkt dat de formatie een aantal bagagestukken kwijt is geraakt op het vliegveld en dat daar de frustratie vandaan komt. Misschien krijgt ze in onder andere Doornroosje in Nijmegen een nieuwe kans….
Het slotstuk van Lowlands is op deze zondag voor de formatie rondom Josh Homme. Inderdaad Queens of the Stone Age mag het licht uitdoen op het Alpha-podium. De band speelde al eerder op dit festival en ook is Nederland al vaker bezocht tijdens de “…Like Clockwork-tour”. Vandaag trapt de band af met “You Think I Ain’t Worth A Dollar, But I Feel Like I Am A Millionaire” om er vervolgens meteen klassieker “No One Knows” achteraan te gooien. Zo maak je meteen indruk op deze tent. Vervolgens is het tijd om nummers te laten horen van de nieuwe plaat. Een behoorlijk aan nieuwe tracks komt voorbij, waaronder de singles “If I Had A Tail” en “My God Is The Sun”. Voor sommigen is het wel even wennen, want een aantal tracks zijn aan de rustige kant, maar worden formidabel uitgevoerd. Gaat Queens of the Stone Age het dan over een rustigere boeg gooien? Nee, natuurlijk niet. Met “Little Sister” wordt het hardere werk ingestart en met een glimlach staart Josh Homme over de mensenmassa. De stonermuziek die deze mannen spelen werkt nog steeds. Er wordt flink gesprongen, vuisten gaan in de lucht en ondanks dat er door de lichtshow niet veel te zien is op het podium wordt het optreden er niet minder door. De woestijntrip maakt zich meester van de Alpha, met de Queens of the Stone Age als artistiek leider. Het venijn zit vandaag in de staart. Het blok begint met “Sick Sick Sick” wat een meesterlijke zet is. Wat gaat het geweldig los, om vervolgens niet meer te stoppen. “Go With The Flow” zorgt alleen maar voor een stroomversnelling die tot een ultieme climax in “A Song For The Dead”. Voor de allerlaatste maal laten de Amerikanen het publiek helemaal losgaan. De Alpha begint bijna te schudden, zo sluit je een festival zoals Lowlands af. Telkens als bijna het slotakkoord klinkt gooit Josh alsnog wat olie op het vuur. Eigenlijk is hij de personificatie van de Lowlandsbezoeker die weet dat het eindigt, maar alles doet om het feest zo lang mogelijk te rekken. Helemaal kapot gaan, alles geven!
Zo gaan drie dagen Lowlands als in een vlucht voorbij. Veel optredens hebben we bezocht en van de andere kant ook zoveel kansen gemist. Gelukkig nadert het clubseizoen weer waar we mogelijk nog wat optredens kunnen inhalen. A Campingflight To Lowlands Paradise 2014 pakt niemand ons weer af. Met een tas vol verhalen keren we huiswaarts om alvast een nieuwe koffer klaar te zetten, want voor Lowlands 2015 houden we graag een plekje vrij!