Home Album review My Arrival – Lost 3mbers

My Arrival – Lost 3mbers

door Maurice van der Zalm
154 views 4 minuten leestijd

Vier jaar na Satur9 & Indigo is My Arrival weer van de partij met het nieuwe album Lost 3mbers. My Arrival bestaat uit Ben van Gastel, Richard de Geest en Fred Boks. Namen die je misschien herkent van de band Sylvium. Het oorspronkelijke idee van My Arrival was om progressieve rockmuziek te maken. Maar dan wel progressieve rock die wat toegankelijker kon klinken en waarbij de composities wat korter waren (dan een gemiddelde progrockcompositie).

Lost 3mbers vervolgt het verhaal over de protagonist die op planeet Kepler 186F is gestrand. Hij heeft een grot gevonden met daarin een machine die hem ergens in contact brengt met ander leven. Wie, waar en wat het is, is aan het eind nog onduidelijk. Feit is dat de hoofdpersoon de stem in zijn hoofd blijft horen, maar eigenlijk te moe is om verder te gaan. Toch wil hij de data van de machine ontcijferen. Of hij uiteindelijk zijn doel bereikt, zal stof zijn voor Richard de Geest voor het nieuwe album.

Dit wordt allemaal muzikaal omlijst met fijne progressieve klanken. Het gehele album ademt een vrij ingetogen, rustige sfeer waarin ik een mix hoor van Kristoffer Gildenlöw en David Gilmour.

A Mind Caves is de proloog van het album en de opmaat voor Alone, de eerste compositie die geschreven werd voor het album. Richard de Geest heeft een warme stem die vertrouwen wekt. Er ligt een onderhuidse spanning die erom vraagt om zich te ontplooien, zich te worstelen uit de warme dwangbuis om vrij te zijn. Toch blijft deze lichte ontlading uit in Alone. Alone blijft wel een heerlijk stuk muziek dat een enigszins droevig karakter heeft. Met Sleep Of No Dreaming gloort er licht aan het eind van de tunnel voor mij. De muziek hier is gemakkelijk te doorgronden en het ingetogen karakter zorgt ervoor dat je weg kunt dromen bij de klanken in deze dagdroom.

Rock is weer een tikje krachtiger neergezet. Ik moet denken aan de muziek van Ozul. Gitarist Ben van Gastel krijgt hier meer ruimte naar mijn idee en dat komt het geheel zeker ten goede. Naast Ozul beweegt het stemgeluid zich hier naar Gilmour. Warm en diep. Ik moet zeggen dat Lost 3mbers langzamerhand toch een emotionele muziekreis wordt. Starfall is de single van het album en staat sterk als een huis. Daarbij zorgen de zang en de gitaarsolo voor een geruststellende gedachte dat het allemaal wel goed gaat komen. Het idee van comfortprogrock krijgt zijn vervolg in So Close.

Titelnummer Lost 3mbers is voor mij het hoogtepunt van het album. Toevallig is het de compositie waarbij Fred Boks de credits verdient. Met zeven minuten is dit niet een korte compositie, maar het is van voor tot achter interessant en dat komt mede door de klanken van Cindy van der Meer. Hoewel het tekstueel niet het meest opbeurende stuk is op het album zit het vol met passie en geeft het mij toch een positieve emotionele lading. De compositie bouwt zich heel mooi op. Vanuit het vertrouwde ingetogen en bescheiden geluid werkt het naar een meer krachtige impuls naar het einde toe. Ben van Gastel krijgt hier voldoende ruimte om zijn gitaarspel te verweven in het totale geluid en dan zijn zeven minuten zo voorbij. Met de ogen dicht en het volume maximaal.

Ondertussen ben ik gewend aan de rustige atmosfeer in de composities. Castaway heeft dan ook een verrassend snel)ler) tempo. Daarmee is het zeker ook toegankelijk voor een groter publiek. De sfeer van David Gilmour krijgt verder vorm in Your Voice. Cindy van der Meer leent haar stemgeluid nu in de samenzang met Richard. Het maakt van Your Voice een ruimtelijke verloren liefdesliedje dat een extra accent krijgt door de muzikale omlijsting. Met At The Aphelion Of Faith sluit de protagonist de 177ste Keplerdag af in zijn gesproken dagboek en zijn we sinds de opener A Mind Caves getuige geweest van 25 Keplerdagen. (en ik ga ervan uit dat deze dagen ook gewoon 24 uur duren). Een beetje Private Investigations-achtig sluit hiermee ook het album af.

Lost 3mbers is een fijn album dat rust biedt. De rust wordt gekenmerkt door ingetogen muziekspel, progressieve elementen en het mooie warme stemgeluid van Richard de Geest. Een album dat ik meermalen zal afspelen. Het houdt de kou buiten en het comfort binnen.

Kijk ook eens naar