Na de albums M en Mareridt is dit het derde volledige studio album van de IJslandse Amalie Bruun, beter bekend als Myrkur.
Waar Bruun in eerdere metals heerlijk donkere grunts en black metal ten gehore bracht, is het nu even volledig anders. Bruun is op zoek gegaan naar het hart van de Scandinavische cultuur dat bepalend is geweest voor haar kindertijd. Met Folkesange neemt ze afstand van de black metal en wordt deze ingeruild voor traditionele folk, waarbij oude en nieuwe liederen worden gecombineerd met een subliem resonerend effect.
Verhalen die van generatie op generatie overgaan, Myrkur geeft ze een eigen muzikale draai. Daarbij komen ook oude gebruiken voor, zoals het gebruik van Kulnig, een zeer oude Scandinavische herdersroep, die te horen is in Tor I Helheim. Ook gebruikt ze traditionele instrumenten zoals de nyckelharpa, ook wel sleutelharp genoemd en afkomstig uit Zweden. Daarnaast horen we ook een lier en een madola. Deze laatste is een snaarinstrument verwant aan de mandoline.
Het resultaat is verrassend mooi. Folkesange is een album dat heerlijk klinkt in deze haastige wereld. Tijdens het luisteren vergeet je onbewust de tijd en wordt je gegrepen door de subtiele combinatie van de heldere vocalen van Bruun en de instrumentale omlijsting.
Toch is het absoluut geen oubollig album geworden met nummers uit oma’s tijd. Integendeel, Bruun bewijst dat deze tijdloze nummers overeind blijven staan in de tijd en ondanks dat de nummers in haar eigen taal gezongen worden, wordt de emotie perfect overgebracht.
Myrkur – Folkesange
362
vorig bericht