Deze band speelt thrash metal in de stijl van Slayer en Sepultura maar dan met een underground garage ondertoontje. Alle nummers op dit album zijn duidelijk geinspireerd door Griekse goden en mythes. Een mooie afwisseling van het meer standaard duivels- en demonenwerk van de meeste metalbands.
Nekromantheon doet geen enkel commercieel compromis. De tracks razen zonder rustpuntje door als een horde bezeten monsters. De riffs zijn manisch. De drums zo rap dat je zou vermoeden dat The Muppets Animal hebben uitgeleend. De vocals zijn ruwer en raspender dan van de gemiddelde thrash band die een groter publiek aanspreekt.
Zes nummers in pakweg een half uur. Vol agressie, standje turbo en perfect om te headbangen als een gek. Echter ook een tikkeltje vermoeiend en met een gebrek aan onderscheid tussen de verschillende tracks.